Η παιδεία δε φαίνεται στις γνώσεις αλλά στη συμπεριφορά

 

Βλέπεις, συνηθίσαμε να τα ταυτίζουμε. Αγράμματος κι αμόρφωτος το ίδιο και το αυτό. Βάλαμε σε ένα τσουβάλι όσους δεν μπόρεσαν να μάθουν γράμματα, να γίνουν πρώτοι μαθητές, να σπουδάσουν, και σε ένα άλλο όσους φόρτωσαν τους τοίχους με πτυχία κι ακαδημαϊκές γνώσεις. Τους κατηγοριοποιήσαμε τους μεν, χαμηλά στην κοινωνική μας βαθμίδα και τους δε, ψηλά. Έτσι, μάθαμε να ορίζουμε την αξία των ανθρώπων. Από τα χαρτιά που συνέλλεξαν στη διαδρομή τους.

Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι με γνώσεις και βραβεία που δε συναντήθηκαν ποτέ με την κοινωνική μόρφωση. Δεν ξέρουν να φερθούν, δεν ξέρουν να μιλήσουν, μήτε να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που ήρθαν στο διάβα τους. Δεν ήταν στη διδακτική τους ύλη αυτά. Είναι εκείνοι που συχνά, σνομπάρουν τους «αμόρφωτους» στον περίγυρό τους γιατί τους χαλάνε το image. Η αλήθεια είναι πως δεν τους φτάνουν ούτε στο μικρό τους δακτυλάκι γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να καταλάβουν πως καμία σχέση δεν έχει η ουσιαστική μόρφωση με τις ξερές γνώσεις που έμαθαν στα θρανία. Είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι πλάσιμο προσωπικότητας και πλήθος ηθικών αξιών που δε γράφονται σε κανένα βιβλίο.

Ο αγράμματος μπορεί να δυσκολεύτηκε να μάθει γράψιμο αλλά ποτέ δε ζήλεψε τον κόπο άλλων ανθρώπων. Ήξερε πως όλα γίνονται με μόχθο και σκληρή δουλειά.

Ο αγράμματος σιχαίνεται την αδικία και το συμφέρον στους ανθρώπους. Προστατεύει πάντα τους πιο αδύναμους, όσους δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους.

Ο αγράμματος μπορεί να υπογράφει με σταυρό αλλά τιμάει την υπογραφή του γιατί γνωρίζει τη σημασία της. Μπορεί να μην αρίστευσε σε μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά πήρε από νωρίς εφόδια που τον βοήθησαν να επιβιώσει.

Ο αγράμματος ξέρει να αγαπά δίχως να περιμένει ανταπόδοση. Αγαπά αληθινά κι αυτό είναι αρκετό. Βλέπει το καλό στους άλλους ακόμη κι όταν εκείνοι δεν το βλέπουν γιατί γνωρίζει πως οι δυσκολίες φέρνουν χαρές και οι χαρές δυσκολίες.

Ο αγράμματος είναι διακριτικός κι ευγενής. Δε ρωτά, δε φέρνει σε δύσκολη θέση. Ξέρει να διαβάζει τα μάτια. Από εκεί αντλεί πληροφορίες χωρίς να χρειαστεί να του μιλήσεις.

Μοιράζει τις συμβουλές του για να βοηθήσει πραγματικά κι όχι για να κάνει τον καμπόσο. Δε σου τρίβει στην μούρη την εμπειρία του. Σε αφήνει να κάνεις τα δικά σου λάθη γνωρίζοντας πώς θα είναι πάντα εκεί.

Ο αγράμματος είναι άξιος. Πιάνουν τα χέρια του. Κάνει δουλειές χωρίς να βαρυγκωμά, προσφέρει έργο όπου χρειάζεται, χαμογελά δυνατά και κλαίει βουβά. Δε θέλει να γίνεται βάρος στους δικούς του αλλά βρίσκεται κοντά ακόμη κι όταν είναι μακριά.

Ο αγράμματος άνθρωπος μπορεί να μην έμαθε μαθηματικά αλλά είναι δίκαιος στις συναλλαγές του. Μπορεί να μην ξέρει καλούς τρόπους αλλά το σπίτι του είναι πάντα ανοιχτό. Μπορεί να μην έγινε δάσκαλος αλλά ποτέ δε σήκωσε χέρι στα παιδιά του. Μπορεί να μη γύρισε όλο τον κόσμο αλλά μάζεψε σοφία από τις πιο μικρές στιγμές της ζωής του.

 

 

Πώς να βοηθήσουμε σήμερα τους εφήβους στα πιο σημαντικά τους προβλήματα

Η επαφή και η ουσιαστική επικοινωνία είναι οι πιο πολύτιμοι σύμμαχοι

Κάθε εποχή έχει τα προβλήματά της και κάθε ηλικία έχει τα δικά της άγχη, ανασφάλειες και ανησυχίες. Η εφηβεία είναι ομολογουμένως το ηλικιακό εκείνο στάδιο που καθώς προετοιμάζει το παιδί για την ωρίμανση και την ενηλικίωση εμφανίζει τα μεγαλύτερα ποσοστά στρες.

Ποια είναι όμως σήμερα παγκοσμίως τα πιο συχνά και τα πιο σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τους εφήβους:

• Υποφέρουν από αρνητική εικόνα του σώματος: Κατά τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, τα σώματα τους μεταμορφώνονται σε νέα σχήματα και μεγέθη, κι οι έφηβοι αγωνίζονται να καταλήξουν σε συμφωνία με το σώμα τους και να νιώσουν άνετα με την εικόνα τους.
  
• Επιθυμούν να ανήκουν σε υποστηρικτικές και αποδεκτές κοινότητες πέρα από την οικογένειά τους: Πολλοί έφηβοι αγωνίζονται να βρουν μια θέση στην κοινωνία, θέλοντας να αναγνωριστούν από τους συνομηλίκους τους και να γίνουν αποδεκτοί για αυτό που είναι. Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της ζωής τους σε αυτή τη συγκυρία και αντιμετωπίζουν πολύ άγχος και ανασφάλεια καθώς το επεξεργάζονται.
  
• Βιώνουν άγχος και δυσκολία στην ιεράρχηση και διαχείριση του χρόνου τους: Οι απαιτήσεις που αυξάνονται με το σχολείο, τις εξωσχολικές δραστηριότητες και τις υποχρεώσεις τους από τη μία, και από την άλλη η ανάγκη για διασκέδαση, ελευθερία και ανεξαρτησία, βάλτε και το χρόνο που θέλουν να περνάνε στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και στο τάμπλετ – και το εικοσιτετράωρο δεν αρκεί!
  
• Αισθάνονται μεγάλη πίεση από τους συνομηλίκους, τους γονείς και την κοινωνία ως προς το αν ανταποκρίνονται σε αντικρουόμενες προσδοκίες: Πολλές φορές, οι γονείς ζουν μέσω των παιδιών τους και περιμένουν τα παιδιά τους να επιτύχουν σε ό,τι ήθελαν αλλά δεν είχαν. Αναμένοντας τον έφηβο να πάρει καλούς βαθμούς, να έχει σπουδαίους φίλους, να υπερέχει σε εξωσχολικές δραστηριότητες και να συμπεριφέρεται καλά, να είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και μερικές φορές για τα μικρότερα αδέλφια του – είναι πολύ μεγάλη πίεση. Προσθέστε και την πίεση των συνομηλίκων. Για να γίνουν αποδεκτοί από τους συνομηλίκους τους και να γίνουν «δημοφιλείς», οι έφηβοι αισθάνονται πιεσμένοι να συμμορφώνονται με τα γούστα, τις συμπεριφορές και την εμφάνισή τους.
  
• Διατρέχουν κίνδυνο διανοητικής και σωματικής υγείας: Κακή διατροφή, έλλειψη ύπνου, κατάθλιψη και άγχος είναι τα σημαντικότερα και πιο συνηθισμένα.
  
• Πάσχουν από έλλειψη καλών προτύπων
  
• Αρχίζει ο πειρασμός των κακών συνηθειών: αλκοόλ, κάπνισμα, ναρκωτικά.
  
• Έχουν εύκολη πρόσβαση –εκτίθενται– στη βία: με διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια στα οποία συχνά εμφανίζουν εξάρτηση.
  
• Έχουν εξάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
  
• Αντιμετωπίζουν υψηλά ποσοστά επεισοδίων εκφοβισμού. 
  

  Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν:

• Να βρίσκονται σε επαφή
  
• Να έχουν μια σχέση εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας
  
• Να στηρίζουν ψυχολογικά το παιδί τους
  
• Να είναι παρόντες
  
• Να ελέγχουν τη χρήση και το χρόνο των παιδιών ως προς το ίντερνετ και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
  
• Να μην έχουν υπερβολικές προσδοκίες και απαιτήσεις
  
• Να μην ασκούν πίεση
  
• Να φροντίζουν για τη καλή διατροφή και την υγιεινή τους
  
• Να ενισχύουν την καλή σχέση των παιδιών με το σώμα την εικόνα τους
  
• Να μη φοβηθούν να ζητήσουν ειδική βοήθεια αν διαπιστώσουν ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να προσφέρουν στο παιδί αυτό που χρειάζεται

Όσο τα παιδιά έχουν μια υγιή σχέση με τα μέλη της οικογένειάς τους και νιώθουν καλά με την εικόνα και τον εαυτό τους, ακόμα και η εφηβεία μπορεί να γίνει ηλικία για υπέροχες αναμνήσεις.

 

 

Πηγή:  https://childit.gr

 

Παγκύπριες εξετάσεις και διατροφή: Πως να προετοιμάσετε κατάλληλα τα παιδιά

Τα παιδιά της Γ’ λυκείου ως γνωστόν, δίνουν τον δικό τους αγώνα για την είσοδο τους στο πανεπιστήμιο, όμως μέσα σε όλα αυτά κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και το άγχος των τελευταίων εξελίξεων με την πανδημία.  Ωστόσο, τα σχολεία για αυτούς τους μαθητές άνοιξαν ξανά και ο χρόνος άρχισε να κυλά αντίστροφα για την διεξαγωγή των παγκύπριων εξετάσεων.  

Αγαπημένοι γονείς, πρέπει να στηρίξετε τα παιδιά σας στην πρώτη τους μεγάλη προσπάθεια να πετύχουν αυτό που θέλουν για την ζωή τους, φροντίστε να είστε δίπλα τους, προετοιμάζοντας τα διατροφικά, αφού η σωστή διατροφή παίζει καθοριστικό ρόλο στην απόδοσή τους.

Διατηρήστε ένα ισορροπημένο καθημερινό πρόγραμμα. Την περίοδο της καραντίνας λίγο πολύ, όλοι αποπροσανατολιστήκαμε και βγήκαμε εκτός προγράμματος. Όμως τώρα πρέπει να επανέλθει το παιδί ακολουθώντας ένα ισορροπημένο καθημερινό πρόγραμμα φαγητού, το οποίο θα περιλαμβάνει και τα πέντε γεύματα.

Προσθέστε στην διατροφή τους τα ω-3 λιπαρά οξέα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα καλά αυτά λιπαρά, ενισχύουν την λειτουργία του εγκεφάλου, βελτιώνουν την μνήμη και μειώνουν το άγχος. Πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα είναι τα ψάρια, οι ξηροί καρποί, τα καρύδια και τα κόκκινα φασόλια.

Φρούτα και λαχανικά σε αφθονία. Εξασφαλίστε μεγάλη ποικιλία φρούτων και λαχανικών ημερησίως στην διατροφή του παιδιού σας. Βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά είναι απολύτως απαραίτητα για την θωράκιση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η καφεΐνη δεν είναι καλή λύση. Μπορεί να προσφέρει μια προσωρινή τόνωση, όμως η υπερβολική κατανάλωση της προκαλεί νευρικότητα και προβλήματα στον ύπνο.

Στην μαύρη σοκολάτα λέμε ναι. Όχι μόνο επειδή μας αρέσει και μας κάνει χαρούμενους αλλά και επειδή βοηθάει στην πνευματική συγκέντρωση. Δύο τρείς φορές την εβδομάδα προσθέστε 30 γραμμάρια στην διατροφή του.


Και να θυμάστε (και εσείς και κυρίως τα παιδιά σας) το λιγότερο άγχος, φέρνει την μέγιστη απόδοση!





(πηγή: AllYou)

14 συμβουλές για να μεγαλώσετε υπεύθυνα παιδιά

Οι βάσεις μπαίνουν από πολύ νωρίς. Στο πώς θα γίνει αυτό, μας καθοδηγεί η κλινική ψυχολόγος, συγγραφέας και μητέρα Dr. Laura Markham.

Μέσα από απλές, καθημερινές στρατηγικές μεγαλώνουμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να εξελιχθούν σε ενήλικες που θα αναλαμβάνουν την ευθύνη των επιλογών τους και το μερίδιο των υποχρεώσεών τους σε κάθε τομέα της ζωής τους. Η Αμερικανίδα κλινική ψυχολόγος Dr. Laura Markham μοιράζεται μαζί μας θεμελιώδεις κανόνες πάνω στους οποίους θα αναπτύξουμε αυτές τις στρατηγικές.

1. Μεταδώστε στο παιδί σας από νωρίς την ιδέα ότι εμείς οι ίδιοι επανορθώνουμε για τα λάθη και τις απροσεξίες μας. Χωρίς να το επικρίνετε (για να μην αντιδράσει αμυντικά), μεταφέρετέ του την προσδοκία πως κάθε φορά π.χ. που λερώνει το τραπέζι με φαγητό, μετά καθαρίζει τους λεκέδες. Στην αρχή πρέπει να το καθοδηγήσετε, χρησιμοποιώντας, γονιός και παιδί, από ένα σφουγγάρι.

2. Δώστε του ευκαιρίες να συνεισφέρει για το κοινό καλό. Επαινέστε το π.χ. που βοήθησε το μικρό του αδερφάκι να ντυθεί. Καθώς μεγαλώνει, αναθέστε του όλο και περισσότερες εργασίες που αφορούν τόσο την προσωπική του φροντίδα όσο και το νοικοκυριό. Ζητήστε από ένα τρίχρονο παιδί να μοιράσει από μια χαρτοπετσέτα σε κάθε πιάτο την ώρα που στρώνετε το τραπέζι, από ένα πεντάχρονο να βουρτσίσει το τρίχωμα του σκύλου ή από ένα οκτάχρονο να διπλώσει τα ρούχα της μπουγάδας.

3. Συνεργαστείτε στις δουλειές του νοικοκυριού. Για να του δείξετε ότι είναι μια υποχρέωση που μοιραζόμαστε όλοι μαζί, κάντε τις παρέα, αντί να του ζητήσετε π.χ. να μαζέψει τα παιχνίδια του μόνο, ενώ εσείς καταπιάνεστε με κάτι άλλο. Καθοδηγήστε το κάθε φορά που θα σας το ζητήσει και προσπαθήστε όσο το δυνατόν να απαλλάξετε μια εργασία από το στρες, κάνοντάς τη να μοιάζει με παιχνίδι.

4. Όποτε το παιδί ζητάει να βοηθήσει ή να κάνει κάτι μόνο του, αφήστε το. Ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται για εσάς περισσότερη δουλειά ή περισσότερο χρόνο για να τελειώσετε μια εργασία. Μακροπρόθεσμα θα ανταμειφθείτε για την υπομονή σας.

5. Αφήστε το παιδί να σκεφτεί πώς θα κάνει μια εργασία, αντί να του δίνετε ακριβείς οδηγίες. Ακόμα και ένα πολύ μικρό παιδί μπορείτε να το ρωτήσετε: «Ποιο είναι το επόμενο πράγμα που πρέπει να κάνεις για να ετοιμαστείς για το σχολείο;» αντί να του φωνάξετε: «Πλύνε τα δόντια σου!». Στόχος είναι να αρχίσει να κατανοεί τις υποχρεώσεις του και να τις βάζει σε μια σειρά, μέχρι να τις κάνει κτήμα του.

6. Εξασφαλίστε του μια σταθερή ρουτίνα. Όχι μόνο στον ύπνο, αλλά σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Όχι μόνο προσφέρει ασφάλεια στο παιδί, αλλά επιπλέον το βοηθάει να χτίσει αποτελεσματικές συνήθειες που θα το ακολουθούν για μια ζωή, ακόμα και αν είναι κάτι τόσο απλό όσο το μαγείρεμα ή το πλύσιμο των δοντιών.

7. Διδάξτε στο παιδί σας την υπευθυνότητα και στις σχέσεις του με άλλους. Αν πληγώσει κάποιο άλλο παιδί με τη συμπεριφορά του, μην το πιέσετε να ζητήσει συγγνώμη. Ακούστε τι έχει να σας πει και βοηθήστε το να ξεμπερδέψει το κουβάρι των συναισθημάτων που οδήγησε σε αυτή τη συμπεριφορά. Στη συνέχεια, ρωτήστε το τι μπορεί να κάνει για να τα ξαναβρεί με το άλλο παιδί. Είτε θέλει να ζητήσει συγγνώμη, είτε να το αγκαλιάσει ή να του δώσει ένα παιχνίδι του. Έτσι δείχνουμε στα παιδιά μας ότι η ανεπιθύμητη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους έχει ένα κόστος και πως όταν κάνουμε κάτι «κακό», εμείς πρέπει να επανορθώνουμε.

8. Kαθοδηγήστε το ώστε να επανορθώσει για μια υλική ζημιά. Αν πληρώσει από το χαρτζιλίκι του π.χ. για ένα δανεικό βιβλίο που έχασε ή για το τζάμι που έσπασε ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο στο σπίτι, θα αρχίσει να δείχνει περισσότερο σεβασμό και προς τα άψυχα πράγματα.

9. Μη σπεύσετε να βγάλετε εσείς το παιδί σας από μια δύσκολη κατάσταση. Χωρίς να απομακρυνθείτε από δίπλα του, βοηθήστε το να κατανοήσει τα συναισθήματα και τους φόβους του και βεβαιωθείτε ότι δεν θα παρακάμψει απλά μια δυσκολία, αλλά πως θα αναζητήσει αποτελεσματικούς τρόπους να την ξεπεράσει.

10. Γίνετε εσείς παράδειγμα υπευθυνότητας. Ενώ αναζητάτε στο δρόμο τον κοντινότερο κάδο για να μεταφέρετε ένα σκουπίδι, πείτε του: «Είναι ενοχλητικό που το παίρνουμε μαζί μας, αλλά ποτέ δεν λερώνουμε το δρόμο». Ή όταν αναζητάτε πάρκινγκ, σχολιάστε στο παιδί σας: «Δεν θα παρκάρουμε εδώ γιατί αυτή η θέση είναι για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες».

11. Ποτέ μη χαρακτηρίζετε το παιδί σας «ανεύθυνο». Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα παιδιά μας ή έστω οι χαρακτηρισμοί που τους αποδίδουμε όταν είμαστε θυμωμένοι λειτουργούν σαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Έτσι, αν για παράδειγμα το παιδί μας χάνει διαρκώς πράγματα, αντί να το αποκαλούμε «άμυαλο» και «αφηρημένο» μπορούμε να του προτείνουμε να βεβαιώνεται ότι έχει τα πάντα μαζί του προτού φύγει από το σχολείο ή την αίθουσα προπόνησης.

12. Παρακινήστε το παιδί σας να γράψει το πρόγραμμα της εβδομάδας. Από το Σαββατοκύριακο ζητήστε του να σημειώσει όλα όσα έχει να κάνει μέσα στις επόμενες μέρες και να οργανώσει προκαταβολικά το χρόνο του.

13. Παροτρύνετέ το να εργαστεί για χαρτζιλίκι. Η ειδικός δεν συμβουλεύει να πληρώνουμε το παιδί μας επειδή π.χ. έπλυνε τα πιάτα στο σπίτι, αλλά να το ενθαρρύνουμε ανάλογα με την ηλικία του να αναλάβει έξτρα δουλειές, για παράδειγμα κάνοντας baby sitting στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, για να έρθει σε μια πρώτη επαφή με τη λογική της έμμισθης εργασίας.

14. Αποφεύγετε να μοιράζετε κατηγορίες όταν κάτι πηγαίνει στραβά στο σπίτι. Με αυτό τον τρόπο, στην πραγματικότητα, ενεργοποιούμε την αμυντική στάση του άλλου, όχι μόνο ενός παιδιού αλλά ακόμα και του ενηλίκου, ωθώντας τον, μεταξύ άλλων, να μας πει ψέματα για να κρύψει μια «ζημιά». Επιπλέον, αντιμετωπίζοντας το παιδί μας σαν κατηγορούμενο σε δίκη το ωθούμε να βρει όλων των ειδών τις δικαιολογίες για να αποποιηθεί των ευθυνών του. Αν αποδεχτούμε καταρχήν εμείς το μερίδιο της ευθύνης μας σε μια κατάσταση, εμπνέουμε και τα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.

 

 

 

Πηγή: https://childit.gr

Το ήθος των γονιών είναι αυτό που χτίζει τον χαρακτήρα των παιδιών

Το παράδειγμα των γονιών έχει την πιο μεγάλη σημασία. Πώς μπορεί το παιδί ν’ αναπτύξει τη συνήθεια της τάξης όταν η μητέρα και ο πατέρας του είναι ανέμελοι ή χωρίς μέθοδο; Πώς μπορεί να γίνει παραγωγικό κι εργατικό όταν κανένας άλλος στην οικογένεια δεν επιδίδεται σε μια συστηματική ρουτίνα εργασίας;

Πώς μπορεί να αποκτήσει λεπτούς τρόπους αν χυδαίοι καυγάδες και βρισιές ακούγονται καθημερινά στο σπίτι του;

Μόνο κάτω από μια συνθήκη μπορεί το παιδί ν’ ακολουθήσει στην ανάπτυξη του μια πορεία αντίθετη με το παράδειγμα που του δίνουν: αν το παιδί είναι εχθρικό απέναντι στους γονείς του. Στην περίπτωση αυτή ένα κακό παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για ένα παιδί, προκειμένου ν’ αναπτύξει αποδεκτά πρότυπα συμπεριφοράς.

Δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο ενός τίμιου άντρα, ή μιας έντιμης κι ικανής γυναίκας, που έχουν βγει μέσα από μια διαλυμένη κι αποχαλινωμένη οικογένεια. Κι αυτό το ευνοϊκό αποτέλεσμα είναι πιο πιθανό όταν το παιδί ανακαλύψει κάποιον που να το υποστηρίζει στη στάση του απέναντι στους γονείς του.

Αλλά δεν μπορούμε βέβαια να βασιστούμε στα πιθανά ευεργετήματα ενός κακού παραδείγματος. Όσο πιο καλή είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σπίτι, τόσο πιο πιθανό είναι ότι η ανάπτυξη του παιδιού θα είναι ικανοποιητική.

Η ατμόσφαιρα του σπιτιού καθορίζεται ως ένα σημείο από κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, κι ως ένα άλλο σημείο από τη γενική αντίληψη που έχουν οι γονείς για τη ζωή, ή κι από το χαρακτήρα τους, από το επίπεδο της μόρφωσης και της καλλιέργειας τους, από τα πνευματικά τους ενδιαφέροντα κι από την ποιότητα των συζυγικών τους σχέσεων.

Οι γονείς θα πρέπει να προετοιμάσουν το δρόμο για την ικανοποιητική ανατροφή του παιδιού τους, ακόμα και πριν τη γέννηση του. Αν φιλονικούν μεταξύ τους, το πνεύμα της διαφωνίας θα επηρεάσει ολόκληρο το σπιτικό τους. Η καλοσύνη, ο αμοιβαίος σεβασμός και η ανεκτικότητα, είναι οι αναγκαίες προϋποθέσεις για επιτυχημένη συνεργασία. Από τη μητέρα και τον πατέρα του το παιδί προσλαμβάνει τις πρώτες εντυπώσεις του για το ανθρώπινο γένος γενικά. Κατά συνέπεια, οι γονείς πρέπει να ελέγχουν αυστηρά τη συμπεριφορά τους και να τη βελτιώνουν όσο μπορούν περισσότερο.

Εσείς, οι γονείς, δίνετε στο παιδί την πρώτη αντίληψη για τον μεγάλο κόσμο που απλώνεται πέρα από την οικογένεια, και είναι σημαντικό το ποια εικόνα θα του προσφέρετε για τον εξωτερικό κόσμο: πως μιλάτε για τους άλλους ανθρώπους, αν κουβεντιάζετε με τους γείτονες και τους φίλους σας δείχνοντας ενδιαφέρον και κατανόηση, ή απλώς κουτσομπολεύετε μαζί τους και τους μεταχειρίζεστε ύστερα ανάλογα κουτσομπολεύοντας γι’ αυτούς, με άλλους, αν προσπαθείτε να φανείτε λογικοί ή κρίνετε πολύ αυστηρά, κι αν είσαστε έτοιμοι να πιστέψετε το χειρότερο για τον καθένα. Οι πιο πολλές προκαταλήψεις ριζώνουν στο μυαλό των παιδιών από τους γονείς τους.

Τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια των γονιών τους. Γι’ αυτό οι απόψεις σας για τον κόσμο έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα αν έχετε μερικές ξεκαθαρισμένες, καλά εδραιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τη ζωή. Όσο πιο ξεκάθαρες και πιο σωστές είναι οι αντιλήψεις σας για τον κόσμο, τόσο πιο σταθερά θα τηρείται μια ηθική τάξη και τόσο πιο εύκολο θα είναι για τα παιδιά σας να προσαρμοστούν στους κοινωνικούς κανόνες.

Η στάση σας απέναντι στα προβλήματα της ζωής αποκαλύπτεται από τις συζητήσεις σας. Αυτά που ακούνε τα παιδιά στο σπίτι, έχουν μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη τους. Πρέπει να είσαστε προσεκτικοί σχετικά με το κάθε τι που λέτε μπροστά στο παιδί σας, και ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη του να καταλάβει. Καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορείτε να φανταστείτε. Μπορεί να είναι ανίκανο να συλλάβει μερικές λέξεις λογικά και συνειδητά, αλλά ακόμα και στην πολύ μικρή ηλικία του είναι ικανό να υπεισέλθει στο νόημα της συζήτησης ανάμεσα στους ενήλικους.

Θα πρέπει να του παρουσιάζετε τον κόσμο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διεγείρετε την διανοητική και ψυχική του ωρίμανση. Οι απαισιόδοξες απόψεις, όταν εκφράζονται από σας ή κι από άλλους ανθρώπους γύρω σας, δεν είναι δυνατόν να παρακινήσουν τα παιδιά στην ευτυχία και στην ευχαρίστηση. Οι αδιάκοπες κουβέντες για την κατάπτωση του ανθρώπου και τη διαφθορά του κόσμου δεν μπορούν να παρακινήσουν τα παιδιά έτσι, που να γίνουν χρήσιμα μέλη της κοινωνίας.

Θα πρέπει να δείξετε στο παιδί την ομορφιά της Γης και την αξία της Τέχνης. Το παιδί πρέπει να διδαχτεί να θαυμάζει τη Φύση και τις χαρές της σκέψης και της γνώσης. Θ’ αρχίσει να νιώθει ένα πρώιμο ενδιαφέρον γι’ αυτά τα πράγματα, αν εσείς του μιλάτε σχετικά την ώρα του φαγητού στο τραπέζι, ή βγαίνοντας έναν περίπατο μαζί του.

Η ίδια η ατμόσφαιρα του σπιτιού εκτός από τα ειδικά εκπαιδευτικά μέτρα, χρησιμεύει για να καθοδηγεί τη διανοητική, την πνευματική και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Ασκεί μια ζωντανή επίδραση πάνω στο χαρακτήρα του, στη νοοτροπία του και στο ταπεραμέντο του. Πολλή και κοπιαστική εργασία θα εξοικονομηθεί από την κατοπινή του εκπαίδευση, αν η ανατροφή του είναι ήρεμη και δημιουργική από την πρώτη αρχή.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η τέλεια σπιτική ατμόσφαιρα είναι δύσκολο να βρεθεί στην εποχή μας, μια εποχή ανασφάλειας, αγώνων κι έντονου ανταγωνισμού. Οι γονείς, ωστόσο, πρέπει να φυλαχτούν απ’ τον πειρασμό και να μην ρίξουν το σφάλμα για την έλλειψη αρμονίας στις συνθήκες γενικά της ζωής, στους παππούδες και στα πεθερικά, ή ο ένας στον άλλο. Αυτό, το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να εντείνει περισσότερο την κιόλας έντονη κατάσταση, και να δώσει αφορμή και γι’ άλλες συγκρούσεις. Μπορείτε ν’ αλλάξετε και να βελτιώσετε τις συνθήκες μόνο με το να προσέχετε τη δική σας συμπεριφορά και με το να προσπαθείτε με κάθε τρόπο να βελτιώσετε τη συμβολή σας στην αλλαγή αυτής της κατάστασης.

Οι οικονομικές δυσκολίες, τα ελαττώματα του χαρακτήρα, ή η ασυμφωνία των γονιών, ο στενός χώρος στην κατοικία, οι ανεπιθύμητοι γείτονες ή συγγενείς, ή οι αρρώστιες –δηλαδή, η κάθε ανωμαλία στο οικογενειακό καθεστώς, η κάθε διατάραξη της γαλήνης- απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στις μεθόδους που χρησιμοποιούμε για να επηρεάσουμε το παιδί. Η αγανάκτηση και η αποθάρρυνση, ένας καυγάς, ανεξάρτητα από το πόσο δικαιολογημένα ή κατανοητά είναι όλα αυτά, μπορούν να προσθέσουν νέες δυσκολίες στην κιόλας δύσκολη κατάσταση και να βλάψουν την ανάπτυξη του παιδιού, πολύ περισσότερο από τις αρχικές, θλιβερές καταστάσεις.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η πρόκληση ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ γονείς» του Ρούντολφ Ντράικωρς, με θέμα «Η ατμόσφαιρα της οικογένειας».

Πηγή: https://www.newsone.gr

Πώς και γιατί μελετάμε μαθηματικά - Μια επιστολή προς μαθητές

Α. Μέρος – Τι είναι τα μαθηματικά

Σας λένε: «Τα μαθηματικά είναι η απόλυτη αλήθεια, δεν κάνουν λάθος ποτέ, δεν παρουσιάζουν καμιά αντίφαση. Είναι ένα στέρεο ατσάλινο οικοδόμημα στο οποίο δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ κανένα αδιέξοδο και καμιά διαφωνία».

Σωστά;

Και όμως, ΛΑΘΟΣ!

Το 1972 ο Morris Kline έγραψε: «Τα μαθηματικά δεν είναι μια δομή από ατσάλι η οποία βασίζεται πάνω στα θεμέλια της αντικειμενικής πραγματικότητας, αλλά ένας ιστός αράχνης που πάλλεται μαζί με άλλες σκέψεις στους μερικά μόνο εξερευνήσιμους χώρους του ανθρώπινου μυαλού».

Τα μαθηματικά είναι μια ανθρώπινη κατασκευή, όπως και τόσες άλλες, γι’ αυτό και μπορεί να γίνει -υπό όρους- αντιληπτή από τον καθένα. Με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να παίξει μουσική ή ποδόσφαιρο, θα μπορούσε (με την κατάλληλη προσπάθεια και επιμονή) να μάθει μαθηματικά. Βέβαια, πόσο καλά θα μπορέσει να μάθει μαθηματικά, αν θα… σολάρει σε κάποια μαθηματική συναυλία ή αν θα σκοράρει σε κάποιο μαθηματικό Champions League έχει να κάνει φυσικά με κάποιο ταλέντο, αλλά κυρίως εξαρτάται από σκληρή προπόνηση, από τους δασκάλους του /της, την ψυχολογία και την προσωπικότητά του / της.

Τα μαθηματικά καμιά φορά εμφανίζονται στα βιβλία μας αυστηρά και στριφνά, έως και  αποκρουστικά. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι αποτελούν το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ανακαλυπτικής διαδικασίας, στην οποία σπουδαίο ρόλο έχει παίξει η διαίσθηση, η εικασία, η φαντασία και η εξερεύνηση. Μετά από τη διόρθωση πολλών λαθών σε βάθος αιώνων, παρουσιάζονται σε εμάς σαν αποστειρωμένο οικοδόμημα, όμως καθόλου δεν έχουν γεννηθεί με αυτό τον τρόπο. Και έτσι, λοιπόν, πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε: Όχι ως ένα αποστειρωμένο σύνολο πληροφοριών, αλλά ως ένα ανθρώπινο, ζωντανό δημιούργημα, με μια πορεία ζωής γεμάτη από λάθη και αντιφάσεις, όπως η πορεία καθενός από εμάς. Πού ξέρετε; Μπορεί από τα μαθηματικά λάθη να μάθουμε να αποφεύγουμε τα δικά μας!

 

Αν δούμε με αυτό το… «μάτι» τα μαθηματικά, θα εξανθρωπιστούν, θα έρθουν πιο κοντά στη δική μας πραγματικότητα. Τα θεωρήματα, οι ορισμοί, οι αποδείξεις έχουν την ίδια αξία με τα λάθη, με τη διερεύνηση, με τη φαντασία, με μια ιδέα που μπορεί –ή και όχι, αυτό δεν έχει πάντα σημασία- να μας οδηγεί σε νέες ανακαλύψεις. Ο μοναδικός τρόπος να αγαπήσουμε και να μάθουμε τα μαθηματικά είναι να καταλάβουμε την ανθρώπινη, ζωντανή φύση τους.

Β’ μέρος – Γιατί μαθαίνουμε μαθηματικά;

«Για να μην μας κοροϊδέψει ο μπακάλης» μου είπαν κάποτε, το πίστεψα, με στοίχειωνε μια ζωή. Έχω ακούσει κι άλλες απαντήσεις, όπως: «επειδή είναι χρήσιμα» ή «επειδή πρέπει να τα εφαρμόζουμε στην οικονομία, την πολιτική, την επιστήμη, όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας».

Τα παραπάνω δεν μπορούμε να τα πολυπάρουμε στα σοβαρά, γιατί πλέον δεν μπορεί να μας κοροϊδέψει ο μπακάλης και – κακά τα ψέματα- στην καθημερινότητά μας δεν είναι και ιδιαίτερα χρήσιμα τα μαθηματικά. Εκτός αν κάποιος δουλεύει στη NASA τα απογεύματα, οπότε το πράγμα αλλάζει. Βέβαια ως υποψήφιοι που δίνουν μαθηματικά στις πανελλήνιες οπωσδήποτε θα χρειαστείτε τα μαθηματικά ως αυριανοί φοιτητές, πτυχιούχοι και επαγγελματίες. Αλλά και πάλι, όχι σε τέτοιο συγκλονιστικό βαθμό ώστε να δικαιολογείται όλος αυτός ο ντόρος, όλη αυτή η οδυνηρή εμπειρία της μάθησης των μαθηματικών. Τί συμβαίνει λοιπόν; Γιατί μαθαίνουμε τόσα πράγματα όταν το πιθανότερο είναι στη ζωή μας να χρησιμοποιούμε κυρίως τις τέσσερεις αριθμητικές πράξεις;

Υπάρχουν 3 βασικές κατηγορίες σκοπών για τους οποίους μαθαίνουμε μαθηματικά:

I. Πρακτικοί σκοποί: Για να είμαστε ειλικρινείς, ακόμα κι αν δεν μας κοροϊδεύει ο μπακάλης, χρειαζόμαστε κάποια βασικά μαθηματικά με τα οποία μπορούμε να επεξεργαζόμαστε τη ζωή γύρω μας, να αναλύουμε γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας.

ΙΙ. Μορφωτικοί σκοποί: Υπάρχει αυτό που λέμε «διανοητική καλλιέργεια». Το σύνολο, δηλαδή, των γνωρισμάτων του ατόμου που συμβάλουν στο «επίπεδό» του, στη συνολική του «μόρφωση». Έτσι, άμεσα ή έμμεσα, τα μαθηματικά συμβάλουν στη μεταφορά αυτών των γνωρισμάτων σε άλλους τομείς, σε άλλες καταστάσεις της προσωπικής, κοινωνική ή επαγγελματικής ζωής στις οποίες είναι πολύτιμα. 

Για παράδειγμα:

       α. Η ανάπτυξη της ικανότητας για καθαρή και στοχευμένη σκέψη.

        β. Η ικανότητα διαμόρφωσης κρίσης και λογικής σκέψης.

            γ. Η ικανότητα αναγνώρισης λογικών σχέσεων μεταξύ ανεξάρτητων γεγονότων.

           δ. Η γενική ικανότητα της αφαιρετικής σκέψης αλλά και της γενίκευσης.

         ε. Η απόκτηση πολύτιμων διανοητικών στάσεων, που δύσκολα κατακτούνται, όπως: πειθαρχία, ακρίβεια, σαφήνεια, υπομονή, επιμονή.

         στ. Η ικανότητα κατάστρωσης σχεδίου, στρατηγικής για την επίλυση ενός προβλήματος (το οποίο σήμερα είναι το εμβαδόν μιας επιφάνειας, αύριο όμως μπορεί να είναι κάποιο επαγγελματικό, οικογενειακό πρόβλημα κλπ).

ΙΙΙ. Πολιτισμικοί σκοποί: Εδώ έχουμε διανοητικούς, αισθητικούς, πνευματικούς σκοπούς. Τα μαθηματικά είναι ασφαλώς πολιτισμικό αγαθό και με τη μελέτη τους αναπτύσσουμε πολύπλευρα την προσωπικότητά μας. Για παράδειγμα μαθαίνουμε:
      α. Να αναγνωρίζουμε την ομορφιά, το ωραίο, το καλαίσθητο.
           β. Να αναζητάμε και να αναγνωρίζουμε την τελειότητα.
        γ. Να αναγνωρίζουμε την αξία της οργάνωσης, της τάξης, της αρμονίας.

Φυσικά για εμάς τα μαθηματικά συνδέονται άρρηκτα με ένα ιδιαίτερα σημαντικό σκοπό, αυτόν της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο της επιλογής μας. Αυτό, ίσως, επισκιάζει όλα τα παραπάνω, όμως μονάχα μέχρι να ολοκληρωθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις.

Γ’ Μέρος – Πώς αφομοιώνουμε τα μαθηματικά;

1. Η μάθηση ξεκινά στην τάξη. Το πρώτο βήμα που κάνουμε είναι η σύλληψη. Δεχόμαστε ένα ερέθισμα και στη συνέχεια το εγγράφουμε στη μνήμη μας. Η λήψη του ερεθίσματος είναι ανάλογη με την προσοχή που επιδεικνύουμε τη δεδομένη στιγμή, με την αντίληψη που έχουμε ήδη αναπτύξει, αλλά και με την ιδιοσυγκρασία μας. Εν ολίγοις, στο μάθημα γίνεται η μισή δουλειά!

2. Στη συνέχεια πρέπει το αρχικό ερέθισμα να εντυπωθεί για τα καλά στη μνήμη μας. Αυτή είναι η φάση της απόκτησης. Σπουδαία επιμέρους διαδικασία της φάσης αυτής είναι η εξάσκηση μέσω της επανάληψης (ουσιαστικά μέσω των ασκήσεών μας) ώστε να διατηρούνται «επίκαιρα» στη μνήμη μας όσα έχουμε κατανοήσει. Κάνουμε δηλαδή “copy” την πληροφορία, ώστε να την περάσουμε στο σκληρό μας δίσκο.

3. Ακολουθεί η φάση της συγκράτησης. Εδώ κάνουμε “paste” και αποθηκεύουμε την πληροφορία στη μακροπρόθεσμη μνήμη, στο... σκληρό δίσκο του εγκεφάλου. Ο καθένας μας λειτουργεί κάπως διαφορετικά σε αυτή τη φάση. Κοινή αναφορά είναι η επιμονή με τη δημιουργική εξάσκηση, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει η απομνημόνευση, η φαντασία, τα οπτικά σχήματα, οι εικόνες, τα χρώματα. Είναι ένα στοίχημα να βρείτε τους δικούς σας τρόπους μάθησης!

4. Η φάση της ανάκλησης και γενίκευσης.  Κατά την ανάκληση επανέρχεται η πληροφορία από τη μνήμη μας και τη χρησιμοποιούμε ξανά. Όσο καλύτερα έχουμε δουλέψει ως τώρα, τόσο πιο εύκολο θα είναι να ανακληθεί η πληροφορία.  Κατά τη γενίκευση εφαρμόζουμε την ίδια πληροφορία σε ένα εντελώς καινούριο περιβάλλον, συνθέτουμε, δημιουργούμε καινούριους δρόμους. Δηλαδή αυτό που τελικά απαιτείται για να γράψει κανείς πολύ καλά στις εξετάσεις.

5. Η φάση της εκτέλεσης και επανατροφοδότησης. Εφόσον εκτελείται μια ενέργεια, τότε είμαστε σίγουροι ότι έχει αφομοιωθεί. Αν λύσουμε μια δευτεροβάθμια εξίσωση, σημαίνει ότι ξέρουμε να λύνουμε όλες τις αντίστοιχες δευτεροβάθμιες εξισώσεις. Οπότε έτσι «πατάμε» στη γνώση αυτή, επιστρέφουμε στην τάξη και τη μελέτη μας  και τροφοδοτούμε νέες γνώσεις, παραπέρα μάθηση.

Δ’ μέρος – Πώς μελετάμε μαθηματικά;

Συχνό ερώτημα είναι: «Πώς γίνεται στην πράξη η παραπάνω διαδικασία;». Ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός από το διπλανό του. Άρα ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του συνήθειες και ιδιορρυθμίες. Η μελέτη του ίδιου αντικειμένου ανάμεσα σε δύο άτομα δεν μπορεί να είναι ποτέ η ίδια. 

Υπάρχουν, όμως, βασικά σημεία στα οποία μπορούμε να πατήσουμε όλοι:

1. Προσοχή στην τάξη. Είπαμε: στην τάξη γίνεται η μισή δουλειά. Σημειώνουμε παρατηρήσεις, αξιοπρόσεκτα σημεία. Φροντίζουμε το τετράδιό μας να είναι.. δικό μας! Να έχει την προσωπικότητά μας παντού. Σημάδια, κώδικες, σύμβολα, post it, σελιδοδείκτες, υπογραμμίσεις, highlighter. Οτιδήποτε μας βολεύει και μας βοηθά είναι αξιοποιήσιμο. Εξυπακούεται ότι τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία αν δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στη συζήτηση που γίνεται κατά τη διάρκεια του μαθήματος.

2. Δουλειά στο σπίτι. Ανοίγουμε το βιβλίο και το τετράδιο (αλλιώς δε γίνεται!).
ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΑΝ ΜΗΧΑΝΑΚΙΑ!

i. Πρώτα θυμόμαστε τι συζητούσαμε στην τάξη. Διαβάζουμε τον τίτλο, συνειδητοποιούμε ποιο είναι το αντικείμενο της ενότητας που μελετάμε.

ii. Ξεκινάμε πάντα από τις ασκήσεις που είχαμε λύσει την προηγούμενη φορά. Ξαναδιαβάζουμε τα πιο σημαντικά σημεία, μελετάμε πιο επίμονα τα λάθη μας και τις παρατηρήσεις που έγιναν.  Επιμένουμε στην επίλυση εκείνων που δεν είχαν «βγει» την προηγούμενη φορά. Προσηλωνόμαστε στην ουσιαστική τους κατανόηση, δεν τις προσπερνάμε, δεν αφήνουμε κενά. Αν συνεχίζουν να υπάρχουν απορίες, τις σημειώνουμε για να ρωτήσουμε τον καθηγητή.

iii. Θεωρία. Επί της ουσίας κάθε λύση προβλήματος βρίσκεται μέσα στη θεωρία μας. Αντιλαμβανόμαστε τους ορισμούς και τις προτάσεις. Αρχικά ας μην τα μάθουμε απ’ έξω, δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό. Σιγά σιγά, θα γίνονται κτήμα μας μέσω της εφαρμογής τους, οπότε στο τέλος της μελέτης μας θα επιδιώξουμε να τα αποστηθίσουμε.

iii. Διάβασμα των εφαρμογών που κάναμε στην τάξη. Ιδανικό είναι να ξαναλύσουμε τις εφαρμογές αυτές, να μελετήσουμε τις λύσεις, τα βήματα, το σκεπτικό πίσω από κάθε λύση. Αν προκύπτουν απορίες, σημειώνουμε και ρωτάμε τον καθηγητή μας.

iv. Ξεκινάω να λύνω τις ασκήσεις που έχω. Δεν τις ξεπετάω! Επιμένω σε κάθε μία ξεχωριστά, αναζητώ τρόπους λύσεις, συμβουλεύομαι τις λυμένες εφαρμογές. Κάθε άσκηση αποτελεί ένα προσωπικό στοίχημα. Είναι ένα βήμα που μας φέρνει πιο κοντά στο πανεπιστήμιο.

Ειδικά για την επίλυση των ασκήσεων, σοφά είναι τα λόγια του Polya, ο οποίος περιέγραψε τα στάδια επίλυσης ενός μαθηματικού προβλήματος ως εξής:

• Κατανόηση του προβλήματος
  Ποιος είναι ο άγνωστος; Ποια είναι τα δεδομένα; Κάνω ένα σχήμα, ξεχωρίζω τα διαφορετικά μέρη της υπόθεσης, καταγράφω συνθήκες, υποθέσεις.
• Καταστρώνω ένα σχέδιο
  Βρίσκω τη σχέση ανάμεσα στα δεδομένα και τα ζητούμενα. Μήπως έχω ξαναδεί κάπου το πρόβλημα; Μήπως το έχω δει σε ελαφρώς διαφορετική μορφή; Μπορώ να χρησιμοποιήσω κάτι από το γνωστό μου πρόβλημα; Από τη μεθοδολογία του; Από το αποτέλεσμά του; Μήπως γνωρίζω κάποια πρόταση που φαίνεται να σχετίζεται; Εν τέλει θα πρέπει να μπορέσω να καταστρώσω ένα σχέδιο επίλυσης του προβλήματος.
• Βάζω σε εφαρμογή το σχέδιο
  Ελέγχω κάθε βήμα ότι είναι σωστό και ότι κάθε μου σκέψη είναι αποδεδειγμένη.
• Κοιτάζω προς τα πίσω και μετά προς τα μπρος
  Ελέγχω το αποτέλεσμα. Στέκει; Έχει λογική; Μήπως μπορούσα να εξάγω το αποτέλεσμα διαφορετικά;
  Τώρα, που έχει λυθεί, μπορώ να το αξιοποιήσω για την επίλυση άλλων προβλημάτων;

Αν δεν τα καταφέρνω σε μια άσκηση, σημειώνω να τη συζητήσουμε στην τάξη. Προσοχή! Φέρνω μαζί τις δοκιμές που έκανα, τα σχέδια μου που απέτυχαν. Μπορεί κάποιο από αυτά να ήταν πολύ κοντά στο αποτέλεσμα! Εξάλλου από τις αποτυχίες μας μαθαίνουμε!

3.  Η επιστροφή στην τάξη. Λύνω απορίες, συζητάω σκέψεις κλπ. Καλύπτω τα κενά, προχωράω παρακάτω.

Παράπλευρες σημειώσεις για τη μελέτη στο σπίτι:

• Αν νιώσουμε κούραση κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για αποφόρτιση. Στο διάλειμμα δεν βλέπουμε τηλεόραση, ούτε διαβάζουμε κάτι άλλο. Χαλαρώνουμε και ανακτούμε δυνάμεις. Εξυπακούεται ότι στόχος είναι να μην κουραζόμαστε εύκολα και να μη χάνουμε περιττό χρόνο σε διαλείμματα.
• Μπορούμε να εναλλάσσουμε τα μαθήματα αν νιώθουμε ότι μας βοηθά, αλλά γενικά καλό είναι να αποφεύγεται. Ο απαιτούμενος βαθμός συγκέντρωσης δεν επιτυγχάνεται εύκολα και οι συχνές αλλαγές τον αποδυναμώνουν.
• Ο χώρος όπου μελετάμε πρέπει να είναι φωτεινός και οικείος, να νιώθουμε άνετα. Προφανώς να έχει ησυχία και να μην ευνοεί τις περισπάσεις. Επίσης καλό είναι να έχουμε τη θεωρία ή τα τυπολόγιά μας κολλημένα στον τοίχο για άμεση πρόσβαση.
• Σωστή στάση μελέτης. Όχι διάβασμα στο κρεβάτι. Η σπονδυλική στήλη πρέπει να είναι σε όρθια θέση.
• Εξασφαλίζουμε ότι ξεκουραζόμαστε αρκετά και δεν χάνουμε χρόνο από τον ύπνο ή το διάβασμά μας σε κουταμάρες.
• Συχνές επαναλήψεις της ύλης λειτουργούν καθοριστικά για την αφομοίωσή της. Αξιοποιούμε το τελευταίο μισάωρο της ημέρας για μια γρήγορη επανάληψη. Επίσης το Σαββατοκύριακο κάνουμε μια ανασκόπηση της εβδομάδας. Πριν το επαναληπτικό διαγώνισμα εμβαθύνουμε σε όλη την προηγούμενη ύλη.

Σε κάθε περίπτωση, οι καθηγητές σας είμαστε εδώ για εσάς. Κάθε πρόβλημα λύνεται, αρκεί να το μοιραστείτε μαζί μας. Μη διστάσετε ποτέ να απευθυνθείτε σε εμάς για να ξεπεράσουμε μαζί κάθε πρόβλημα. Ο δικός μας ρόλος ολοκληρώνεται όταν γινόμαστε δρόμος για να πετύχετε τα όνειρά σας.




Βιβλιογραφία
Foulin, J.-N., & Mouchon, S. (2002). Εκπαιδευτική Ψυχολογία. Αθήνα: Μεταίχμιο.
Kline, M. (1980). Mathematics, The loss of certainty. New York: Oxford University Press.
Kline, M. (1990). Γιατί δεν μπορεί να κάνει πρόσθεση ο Γιάννης. Η αποτυχία των μοντέρνων μαθηματικών. Θεσσαλονίκη: ΒΑΝΙΑΣ.
Polya, G. (1957). How to Solve it? Princeton University Press.
Siety, A. (2003). Μαθηματικά, ο αγαπημένος μου φόβος. Αθήνα: Σαββάλας.
Whitaker, T. (2012). Ο καλός δάσκαλος. Σε τι ξεχωρίζει. Αθήνα: Πατάκη.
Ανδριανός, Η., & Καρύδης, Σ.(επιμ.) (2017). Οι θετικές επιστήμες ως πολιτισμικό αγαθό. Προσεγγίσεις των Θετικών επιστημών εκτός Αναλυτικού Προγράμματος. Θεσσαλονίκη: Ροπή.
Βοσνιάδου, Σ. (2005). Η Ψυχολογία των Μαθηματικών. Αθήνα: Gutenberg.
Καλφοπούλου, Κ. (2017). Ο Γιάννης που αγάπησα. Ιστορίες ανατροπής στην τάξη των μαθηματικών. Αθήνα: Τραυλός.
Κολέζα, Ε. (2017). Θεωρία και Πράξη στη διδασκαλία των μαθηματικών. Αθήνα: Gutenberg.
Τουμάσης, Μ. (2002). Σύγχρονη Διδακτική των Μαθηματικών. Αθήνα: Gutenberg.



Πηγή:
https://www.alfavita.gr

«Μένουμε σπίτι»: Αυτό είναι το αποτελεσματικότερο μέτρο κατά του κορονοϊού

Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει η αφίσα του Υπουργείου Υγείας της Ελλάδας με κεντρικό σύνθημα το «Μένουμε Σπίτι» που αποτελεί το αποτελεσματικότερο μέτρο περιορισμού της πανδημίας του κορονοϊού.


Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες ο αυτοπεριορισμός είναι ύψιστης σημασίας.

Όσοι δεν ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες να μην προσέρχονται στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας προκειμένου να εξεταστούν για τον νέο κορονοϊό αν έχουν ήπια συμπτώματα. Υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης της νόσου σε ευπαθείς ομάδες αλλά και να εκτεθούν οι ίδιοι στον SARS-CoV-2 σε περίπτωση που δεν νοσούν ήδη.

Δίνουμε προτεραιότητα για την εξέταση στους συμπολίτες μας με σοβαρή αναπνευστική νόσο καθώς και σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας με χρόνια προβλήματα υγείας.

Η προσωπική ευθύνη, η ατομική πρωτοβουλία, η επίδειξη υπευθυνότητας από τον καθένα εξ ημών, είναι αυτά που μπορούν να αναχαιτίσουν τον ρυθμό μετάδοσης του κορονοϊού.

Προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, καθυστερούμε τη διασπορά του κορονοϊού, βοηθάμε να μην επιβαρυνθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Κάνουμε όλοι το σωστό: #μενουμεσπιτι





 Πηγή: https://www.infokids.gr/