Γιατί τα παιδιά βαριούνται στο σχολείο, δεν έχουν υπομονή και απογοητεύονται εύκολα;

Τα σημερινά παιδιά έρχονται στο σχολείο συναισθηματικά ανώριμα για μάθηση και υπάρχουν πολλοί παράγοντες στο μοντέρνο τρόπο ζωής μας που συμβάλουν σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος. Μέσα από το περιβάλλον μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλο δυνατότερο ή πιο αδύναμο. Ειλικρινά πιστεύω ότι παρά τις καλύτερες προθέσεις μας δυστυχώς σχηματίζουμε τον εγκέφαλο των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Και παρακάτω θα αναλύσω το γιατί…

Τεχνολογία
Δωρεάν υπηρεσία φύλαξης παιδιών…η πληρωμή σας περιμένει στην επόμενη γωνία. Παίζουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, με την προσοχή τους και με την ικανότητά τους να λαμβάνουν ικανοποίηση καθυστερημένα. Συγκρινόμενη με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή. Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, εκτίθενται σε ανθρώπινες φωνές και οπτικά ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με το βομβαρδισμό από εκρήξεις γραφικών και ειδικά εφέ τα οποία είναι συνηθισμένα να βλέπουν στις οθόνες τους.
Μετά από ώρες εικονικής πραγματικότητας το να επεξεργαστείς πληροφορίες σε μια τάξη γίνεται όλο και μεγαλύτερη πρόκληση για τα παιδιά μας επειδή ο εγκέφαλός τους είναι συνηθισμένος στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια. Η ανικανότητα της επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης καθιστά τα παιδιά ευάλωτα στις ακαδημαϊκές προκλήσεις. Επιπλέον, η τεχνολογία μας αποσυνδέει συναισθηματικά από τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα των γονέων είναι η κύρια τροφή για τον εγκέφαλο των παιδιών μας. Δυστυχώς, βαθμιαία στερούμε από τα παιδιά μας αυτή την τροφή.

Τα παιδιά παίρνουν οτιδήποτε θέλουν, ακριβώς τη στιγμή που το θέλουν
“Πεινάω!!” Σε ένα δευτερόλεπτο θα σταματήσω στη μέση του δρόμου. “Διψάω! Να ένα μηχάνημα νερού. “Βαριέμαι!” Πάρε το τηλέφωνό μου” Η ικανότητα να λαμβάνεις ικανοποίηση με κάποια καθυστέρηση είναι ένα ένα από τα κλειδιά της μελλοντικής επιτυχίας. Έχουμε όλες τις καλές προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα, αλλά δυστυχώς τα κάνουμε χαρούμενα βραχυπρόθεσμα και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. Το να είσαι ικανός να απολαμβάνεις αυτό που θες με κάποια καθυστέρηση σημαίνει ότι έχεις την ικανότητα να λειτουργείς σε συνθήκες στρες.
Τα παιδιά μας βαθμιαία γίνονται λιγότερο εξοπλισμένα να τα βγάζουν πέρα ακόμα και με λίγο στρες κάτι το οποίο μελλοντικά γίνεται τεράστιο εμπόδιο στο να επιτύχουν στη ζωή. Η ανικανότητα για καθυστερημένη ικανοποίηση φαίνεται συχνά στις αίθουσες διδασκαλίας, στα εμπορικά κέντρα, στα εστιατόρια και στα καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που το παιδί ακούει όχι επειδή οι γονείς έχουν διδάξει τον εγκέφαλο των παιδιών τους να παίρνει αυτό που θέλει ακριβώς τη στιγμή που το θέλει.

Τα παιδιά κυριαρχούν στον κόσμο
“Στο γιο μου δεν αρέσουν τα λαχανικά”, “Δεν της αρέσει να πηγαίνει για ύπνο νωρίς”, “δεν της αρέσει να τρώει πρωινό”, “δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά είναι πολύ καλή με το IPAD” “δεν του αρέσει να ντύνεται μόνος του”, “βαριέται να τρώει μόνη της”. Αυτά ακούω διαρκώς από τους γονείς. Από πότε τα παιδιά μας διδάσκουν πώς να είμαστε γονείς; Αν αφήσουμε τα πάντα να εξαρτώνται από αυτά, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τρώνε μακαρόνια με τυρί, παγωτό, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν με τα tablet τους και ποτέ να μην πηγαίνουν για ύπνο.
Τι καλό τους κάνουμε με το να τους δίνουμε αυτό που θέλουν όταν γνωρίζουμε ότι δεν είναι καλό γι’αυτά; Χωρίς την κατάλληλη τροφή και ένα καλό βραδινό ύπνο τα παιδιά μας έρχονται στο σχολείο ευερέθιστα, αγχωμένα και με διάσπαση προσοχής. Επιπρόσθετα, τους στέλνουμε το λάθος μήνυμα. Μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να μην κάνουν ότι δε θέλουν. Η λογική ότι πρέπει να το κάνεις απουσιάζει.
Δυστυχώς, προκειμένου να πετύχουμε τους διάφορους στόχους στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο το οποίο μπορεί να μη συμπίπτει πάντοτε με αυτό που θέλουμε. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί θέλει να είναι άριστος μαθητής, πρέπει να μελετήσει σκληρά. Αν θέλει να γίνει ένας επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προπονείται κάθε μέρα. Τα παιδιά μας γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν, αλλά δυσκολεύονται πάρα πολύ να κάνουν αυτό που πρέπει για να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ανεπίτευκτους στόχους και αφήνει τα παιδιά απογοητευμένα.

Ατέλειωτη διασκέδαση
Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο τεχνητής διασκέδασης για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν βαρετές στιγμές. Αμέσως μόλις ησυχάσουν, τρέχουμε να τα διασκεδάσουμε πάλι γιατί διαφορετικά νοιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το γονεϊκό μας καθήκον. Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Αυτά έχουν τον κόσμο της διασκέδασης κι εμείς τον κόσμο της δουλειάς. Γιατί τα παιδιά μας δε μας βοηθάνε στην κουζίνα ή στη μπουγάδα; Γιατί δε μαζεύουν τα παιχνίδια τους;
Τα παραπάνω αποτελούν βασική μονότονη εργασία που εκπαιδεύουν τον εγκέφαλο να μπορεί να εργάζεται και να είναι λειτουργικός υπό συνθήκες βαρεμάρας. Είναι το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου που χρησιμοποιείς ώστε να είσαι τελικά εκπαιδεύσιμος στο σχολείο. Όταν οι μαθητές έρχονται στο σχολείο και είναι ώρα για αντιγραφή, η απάντησή τους είναι δε μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο, πολύ βαρετό. Γιατί; Επειδή το αντίστοιχο τμήμα του εγκεφάλου δεν είναι εκπαιδευμένο για να εκτελεί βαρετές και μονότονες δουλειές. Εκπαιδεύεται όμως μέσα από τη δουλειά.

Περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση.
Είμαστε όλοι απασχολημένοι, έτσι δίνουμε στα παιδιά μας ψηφιακά γκατζετάκια και τα καθιστούμε επίσης απασχολημένα. Τα παιδιά στο παρελθόν συνήθιζαν να παίζουν έξω, όπου στα μη δομημένα φυσικά περιβάλλοντα, μάθαιναν και εξασκούσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Δυστυχώς, η τεχνολογία αντικατέστησε το εξωτερικό παιχνίδι. Επίσης, η τεχνολογία έκανε τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους στην κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Προφανώς, τα παιδιά μας έμειναν πίσω…το γκατζετάκι που έχουμε για το μπέιμπι σίτινγκ δεν είναι εξοπλισμένο για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν θαυμάσιες κοινωνικές δεξιότητες. Αυτή είναι η προτεραιότητα!
Ο εγκέφαλος είναι σαν ένας μυς που είναι εκπαιδεύσιμος και επανεκπαιδεύσιμος. Εάν θέλεις το παιδί σου να είναι ικανό να κάνει ποδήλατο, του διδάσκεις ποδηλατικές ικανότητες. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να περιμένει, πρέπει να του διδάξεις υπομονή. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να κοινωνικοποιείται, πρέπει να του διδάξεις κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο εφαρμόζεται και σε όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν υπάρχει διαφορά!!
Ωστόσο, μπορείς να κάνεις τη διαφορά στη ζωή του παιδιού σου με το να εκπαιδεύσεις τον εγκέφαλό του έτσι ώστε το παιδί σου να λειτουργεί με επιτυχία σε κοινωνικό, συναισθηματικό και ακαδημαϊκό επίπεδο. Και να πως:

Περιόρισε την τεχνολογία και επανασυνδέσου συναισθηματικά με το παιδί σου.


Κάντε οικογενειακά δείπνα, βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών, πηγαίνετε για ποδηλασία, περιπάτους στην εξοχή με φακό τη νύχτα.
Κάντε τους έκπληξη τα με λουλούδια, μοιραστείτε μαζί τους ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, βάλτε ένα σημείωμα αγάπης πίσω από την πλάτη τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, κάντε τους έκπληξη με το να τα πάτε έξω για φαγητό μια μέρα μετά το σχολείο, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, παίξτε μαξιλαροπόλεμο.
Εκπαιδεύστε τα στην καθυστερημένη απόλαυση
Κάντε τα να περιμένουν!!! Δεν είναι κακό να περνάνε διαστήματα όπου βαριούνται. Είναι το πρώτο βήμα προς τη δημιουργικότητα.
Βαθμιαία αυξήστε το χρόνο μεταξύ του θέλω και του παίρνω
Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας στο αυτοκίνητο και στο εστιατόριο. Αντί γι’ αυτό διδάξτε τα να περιμένουν συζητώντας ή παίζοντας.
Περιορίστε το διαρκές τσιμπολόγημα.
Μη φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγιή
Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις ώρες των γευμάτων, του ύπνου και τη χρήση τεχνολογίας.
Σκεφτείτε τι είναι καλό γι’αυτά, όχι τι θέλουν και τι δε θέλουν. Θα σας ευχαριστούν αργότερα στη ζωή τους γι ‘αυτό. Η γονεϊκότητα είναι μια σκληρή δουλειά. Πρέπει να είσαι δημιουργικός ώστε να τα καταφέρεις να κάνουν αυτό που είναι καλό γι’αυτά επειδή τις περισσότερες φορές αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλουν.
Τα παιδιά χρειάζονται πρωινό και θρεπτικό φαγητό. Πρέπει να ξοδέψουν χρόνο σε εξωτερικές δραστηριότητες και να πάνε για ύπνο σε μία σταθερή ώρα έτσι ώστε να έρθουν στο σχολείο διαθέσιμα για μάθηση την επόμενη μέρα.
Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσει να κάνουν ή να προσπαθούν σε διασκεδαστικά, συναισθηματικά διεγερτικά παιχνίδια.
Διδάξτε τα παιδιά σαν να κάνουν μονότονη εργασία από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους καθώς αυτό είναι το θεμέλιο για τη μελλοντική εργασιμότητα
Να διπλώνουν τα στεγνά ρούχα, να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν ρούχα, να τοποθετούν στη θέση τους τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή, να στρώνουν τραπέζι, να στρώνουν το κρεβάτι τους.
Να είστε δημιουργικοί. Αρχικά κάντε το διεγερτικό και διασκεδαστικό έτσι ώστε ο εγκέφαλός τους να το συνδέσει με κάτι θετικό
Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες
Διδάξτε τους να περιμένουν τη σειρά τους, να μοιράζονται, να χάνουν, να κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να λένε όμορφα λόγια στους άλλους, να χρησιμοποιούν το ευχαριστώ και το παρακαλώ.
Από την εμπειρία μου σαν εργοθεραπεύτρεια, τα παιδιά αλλάζουν, τη στιγμή που οι γονείς αλλάζουν την οπτική τους για τη γονεϊκότητα. Βοηθήστε τα παιδιά σας να επιτύχουν στη ζωή εκπαιδεύοντας και δυναμώνοντας τον εγκέφαλό τους νωρίς παρά αργά!!!




www.dinfo.gr
Κείμενο: Ιωάννα Φωτοπούλου

Τα μαθηματικά δεν είναι απλώς ένα μάθημα

Απ’ τους μεγαλύτερους εχθρούς μας, όταν ήμασταν παιδιά, υπήρξαν οι βαρετές διδακτικές ώρες κι ό,τι άλλο περιείχαν τα σχολικά μαθήματα. Δε θα μιλήσω για μια γενικότερη αντιπάθεια στο σχολείο σε σύνολο, γιατί εκεί, στα διαλείμματα και τις αυλές, υπήρχε και χρόνος για παιχνίδι, που ξέραμε καλά να απολαμβάνουμε ως παιδιά.

Εστιάζοντας, όμως, λίγο πιο λεπτομερειακά στα σχολικά μαθήματα, υπάρχει ένα που ξεχώριζε και διαχρονικά θα ξεχωρίζει σαν εφιάλτης, το χειρότερο ανάμεσα στα πολλά δεινά για μια μεγάλη μερίδα μαθητών. Κι αυτό δεν είναι άλλο απ’ τα μαθηματικά. Η αλήθεια είναι πως σίγουρα δεν περνούσαν αδιάφορα σε κανέναν, προορισμένα για μεγάλα πάθη, σου άφηναν μόνο δύο επιλογές: Τα λάτρευες ή τα μισούσες. Κι αν τα μισούσες, ήταν απλά επειδή δεν μπορούσες να τα καταλάβεις και να τα εξηγήσεις, όχι γιατί δε σου άρεσαν, γιατί κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει τον εντυπωσιακό κόσμο των αριθμών. Απλώς κάποιους τους δυσκόλευαν, πολύ, πραγματικά πολύ. Έτσι πάει πάντα, τα όμορφα μας παιδεύουν.

Παλιότερα ίσως να μην το περίμενα πως κάποτε θα έφτανε η ώρα που θα παραδεχόμουν ότι τα μαθηματικά έχουν κάτι το εντυπωσιακά όμορφο, όμως η γοητεία τους με κέρδισε. Όπως και πολλούς άλλους στη διάρκεια του χρόνου. Είναι ανατριχιαστικά τρομερό το πώς οι αριθμοί μπορούν κι εξηγούν, σχεδιάζουν, μελετούν τον κόσμο. Για παράδειγμα, οι διαφορικές εξισώσεις σαν απεικόνιση, δείχνουν ένα αντικείμενο που όσο ζουμάρεις εντός του, βρίσκεις το ίδιο και ξανά το ίδιο, απόλυτα συμμετρικά, σαν να κοιτάς μια φωτογραφία μέσα σε μια άλλη.

Μελετώντας τους αριθμούς, βρίσκουμε απίστευτη την τόσο έντονη παρουσία τους σχεδόν παντού στην καθημερινότητά μας, όσο επίσης μας εντυπωσιάζει κι η δύναμή τους. Σαφώς, θαυμάζουμε και τους άνθρωποι που τους μελετούν κι είναι σε θέση να ερμηνεύσουν τη λογική τους. Οι μαθηματικοί, λοιπόν. Δεν πρόκειται για απλούς επιστήμονες. Έχουν κάτι τόσο ξεχωριστό στον τρόπο σκέψης τους, που καταλήγει τελικά να τους χαρακτηρίζει σε όλη τη γενικότερη συμπεριφορά και στάση ζωής τους.

Είναι οπλισμένοι με υπομονή, πειθαρχεία, οργανωτικότητα και συγκέντρωση, ξοδεύοντας άπλετο χρόνο μπροστά από σύμβολα κι αριθμούς, στην προσπάθειά τους να αντιληφθούν την ακολουθία τους και να βρουν λύσεις, χωρίς πάντα να τα καταφέρνουν με την πρώτη, μα χωρίς ποτέ να πτοούνται ή να τα παρατούν αν δε φτάσουν στο τέλος. Δεν αφήνουν στους εαυτούς τους περιθώρια λάθους. Πασχίζουν να εξηγήσουν και (γιατί όχι;) να βελτιώσουν τον κόσμο μέσω των αριθμών, πράγμα που αποδεδειγμένα είναι εφικτό, καθώς χωρίς τους αριθμούς ο κόσμος δε θα υπήρχε.

Μας φαίνονταν περίεργοι όταν ήμασταν παιδιά, αλλά μάλλον ήταν αυτός ο  δικός τους κόσμος, που δεν μπορούσαμε τότε καλά-καλά να συλλάβουμε -κάποιοι δεν τα καταφέραμε ούτε μεγαλώνοντας κι όλη αυτή η αδυναμία μας να τα κατανοήσουμε μετατράπηκε σε δέος απέναντι σ’ όσους μπορούν.

Αδιαμφισβήτητα, αποτελούν έναν διαφορετικό κόσμο, μαγικό, ισορροπημένο, που δε συγχωρεί τις ατέλειες, ακριβή, αυστηρό και μετρημένο. Άξιοι θαυμασμού, λοιπόν, όσοι ασχολούνται με τα μαθηματικά. Δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, ούτε ένα μάθημα που περιορίζεται σε σχολικά βιβλία και τόμους. Είναι πολλά παραπάνω. Πολλά όμορφα παραπάνω.

Είναι η προσπάθεια να προσεγγίσουμε το άγνωστο, το μακρινό, το απέραντο σύμπαν. Οι αριθμοί μας δίνουν μια ιδιαίτερη δύναμη, κάπως ανεξήγητη. Γιατί είναι αληθινά παράξενο πώς μερικά σχέδια πάνω σε χαρτί, μερικοί αριθμοί, είναι η μέρα που ήρθαμε στη ζωή, η μέρα που θα φύγουμε από αυτή, τα κιλά και το ύψος μας, τα δάχτυλα των ποδιών μας, η πρώτη μας φορά, τα χρήματα απ’ την εργασία μας, οι άνθρωποι που θα μπουν στη ζωή μας και τέλος οι χτύποι της καρδιάς που μας κρατούν ζωντανούς!




https://www.pillowfights.gr/

Συντάκτης: Κλειώ Γεωργαντοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Τα 10 κοινά που έχουν γονείς πετυχημένων παιδιών

Οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να μένουν μακριά από μπελάδες, να είναι καλοί μαθητές και να γίνουν επιτυχημένοι ενήλικες. Παρόλο που δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη συνταγή για το μεγάλωμα επιτυχημένων παιδιών, οι ψυχολογικές έρευνες έχουν εντοπίσει κάποιους παράγοντες που μπορούν να προβλέψουν την επιτυχία. Προφανώς, όλοι αυτοί οι παράγοντες προέρχονται από τους γονείς.
 Δείτε παρακάτω τα 11 κοινά χαρακτηριστικά γονιών επιτυχημένων παιδιών.
 1.    Βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν δουλειές του σπιτιού  «Αν τα παιδιά δεν πλένουν τα πιάτα σημαίνει, ότι κάποιος άλλος τα πλένει για αυτά», αναφέρει η Julie Lythcott-Haims, πρώην κοσμήτορας των πρωτοετών φοιτητών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και συγγραφέας του βιβλίου «Πως να μεγαλώσετε έναν ενήλικα» κατά την διάρκεια μιας ομιλίας της στο TED. Σύμφωνα με την ίδια, τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει, κάνοντας δουλειές του σπιτιού γίνονται υπάλληλοι που μπορούν να συνεργάζονται πολύ καλά με τους συναδέλφους τους και είναι περισσότερο συμπονετικά.
 2.    Μαθαίνουν στα παιδιά τους κοινωνικές δεξιότητες  Ερευνητές από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία και το Πανεπιστήμιο Duke παρακολούθησαν περισσότερα από 700 παιδιά σε όλη την Αμερική ηλικίας από τον παιδικό σταθμό μέχρι την ηλικία των 25 και ανακάλυψαν μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ των κοινωνικών δεξιοτήτων ως παιδιά του παιδικού σταθμού και της επιτυχίας τους ως ενήλικες 20 χρόνια αργότερα. Η εικοσαετής μελέτη έδειξε, ότι τα κοινωνικά ικανά παιδιά μπορούσαν να συνεργαστούν σε καλύτερο βαθμό με τους συναδέλφους τους, να βοηθάνε τους άλλους, να κατανοούν τα προβλήματά τους, να λύνουν μόνοι τους τα προβλήματά τους, να έχουν πάρει 1 πτυχίο και να έχουν βρει δουλειά μέχρι τα 25.
 3.    Έχουν μεγάλες προσδοκίες  Χρησιμοποιώντας δεδομένα από μια εθνική έρευνα 6.600 παιδιών που γεννήθηκαν το 2001, ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Νιλ Χάλφον και οι συνεργάτες του ανακάλυψαν, ότι οι προσδοκίες των γονιών έχουν μεγάλη επίδραση στην επιτυχία των παιδιών τους. «Οι γονείς που είδαν το πανεπιστήμιο στο μέλλον των παιδιών τους φαίνεται να κατευθύνουν καλύτερα το παιδί τους προς αυτόν τον στόχο, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση», ανέφερε ο Χάλφον.
 4.    Έχουν υγιείς σχέσεις μεταξύ τους  Τα παιδιά που ζουν σε οικογένειες με πολλές συγκρούσεις τείνουν να τα πηγαίνουν χειρότερα σε σύγκριση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς τα πηγαίνουν καλά, σύμφωνα με μια έρευνα του πανεπιστημίου του Ιλινόις. Ο Ρόμπερτ Χάντζες, καθηγητής και επικεφαλής του Τμήματος Ανθρώπινης και Κοινοτικής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις υποστηρίζει επίσης το συγκεκριμένο εύρημα. Οι συγκρούσεις των γονιών πριν από το διαζύγιο επηρεάζει επίσης αρνητικά τα παιδιά, ενώ οι συγκρούσεις μετά το διαζύγιο επηρεάζουν αρνητικά την προσαρμογή των παιδιών, αναφέρει ο Χάντζες.
  5.    Έχουν πάει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση  Μια έρευνα του 2014 από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν με επικεφαλής την ψυχολόγο Σάντρα Τανγκ διαπίστωσε, ότι οι μητέρες που είχαν τελειώσει λύκειο ή πανεπιστήμιο ήταν πιο πιθανό να μεγαλώσουν παιδιά που θα κάνουν το ίδιο. Σε ένα δείγμα 14.000 παιδιών που μπήκαν στον παιδικό σταθμό από το 1998 μέχρι το 2007, διαπίστωσαν, ότι τα παιδιά που οι μαμάδες τους ήταν 18 ετών ή μικρότερες ήταν λιγότερο πιθανό να πάνε στο πανεπιστήμιο.
  6.     Μαθαίνουν από νωρίς μαθηματικά στα παιδιά τους  Σε μια μετα-ανάλυση του 2007 σε 35.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας στην Αμερική, τον Καναδά και την Αγγλία διαπιστώθηκε, ότι η ανάπτυξη δεξιοτήτων των μαθηματικών σε νεαρή ηλικία μπορεί είναι μεγάλο πλεονέκτημα. «Η πρωταρχική σημασία της εκμάθησης μαθηματικών σε νεαρή ηλικία είναι ένας από τους γρίφους που βγαίνει από την μελέτη. Η εκμάθηση μαθηματικών δεν προβλέπει μόνο την επιτυχία στα μαθηματικά, αλλά και την επιτυχία στο διάβασμα», αναφέρει ο συγγραφέας Γκρεγκ Ντάνκαν
 7.     Αναπτύσσουν καλή σχέση με τα παιδιά του  Μια έρευνα του 2014 με 243 παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στην φτώχεια, διαπίστωσε ότι τα παιδιά που έλαβαν επαρκή φροντίδα τα 3 πρώτα χρόνια της ζωής τους όχι μόνο τα πήγαιναν καλύτερα στις σχολικές τους επιδόσεις, αλλά είχαν και καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις στα 30 τους.
 8.    Είναι λιγότερο αγχωμένοι  Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα της Brigid Schulte που δημοσιεύτηκε στην Washington Post, οι ώρες που δαπανούν οι μητέρες με τα παιδιά τους μεταξύ των ηλικιών 3 και 11 δεν μπορούν να προβλέπουν πολλά για την ευημερία και την επιτυχία των παιδιών. Η συναισθηματική μετάδοση ή το ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο οι άνθρωποι επηρεάζονται από τα συναισθήματα των άλλων, εξηγεί γιατί το άγχος των μαμάδων επηρεάζει τα παιδιά. Οι έρευνες δείχνουν, ότι αν ο φίλος μας είναι χαρούμενος, η χαρά του θα μας επηρεάσει. Επίσης, αν είναι στεναχωρημένος, η θλίψη του πάλι θα μας επηρεάσει.
 9.     Εκτιμούν παραπάνω την προσπάθεια για να αποφύγουν την αποτυχία  Σύμφωνα με την ψυχολόγο του πανεπιστημίου του Στάντφορντ, Κάρολ Ντουέκ, τα παιδιά και οι ενήλικες αντιλαμβάνονται την επιτυχία με δυο τρόπους. Η Μαρία Πόποβα εξηγεί αυτή την ιδέα: Μια «σταθερή νοοτροπία» υποθέτει, ότι ο χαρακτήρας μας, η ευφυΐα μας και η δημιουργική μας ικανότητα είναι στατικά χαρακτηριστικά που δεν αλλάζουν με σημαντικό τρόπο και η επιτυχία είναι η επιβεβαίωση αυτής της εγγενούς νοημοσύνης, μια εκτίμηση για το πως αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να λειτουργήσουν ως σταθερό πρότυπο. Η «νοοτροπία ανάπτυξης» από την άλλη μεριά ευδοκιμεί στις προκλήσεις και βλέπει τις αποτυχίες όχι ως απόδειξη μη-νοημοσύνης, αλλά ως έναυσμα για την επέκταση των υφιστάμενων δυνατοτήτων.
 10.    Η δουλειά της μαμάς  Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, υπάρχουν σημαντικά οφέλη για τα παιδιά που οι μητέρες τους δουλεύουν έξω από το σπίτι. Η μελέτη διαπίστωσε ότι, οι κόρες των εργαζόμενων μητέρων περνούσαν περισσότερο χρόνο στο σχολείο και είναι περισσότερο πιθανό να εργαστούν ως υπεύθυνες στο μέλλον.





 ΠΗΓΗ: Newmoney.gr

Γιατί η Συναισθηματική Νοημοσύνη είναι πιο Σημαντική από το Δείκτη Νοημοσύνης (IQ)

Μετά από χρόνια επιστημονικής έρευνας έχει αποδειχθεί πως το I.Q. (ο γνωστός Δείκτης Νοημοσύνης), καθώς και η υψηλή Ακαδημαϊκή Επίδοση έχουν μικρή σχέση με την ισορροπία, ευτυχία και αργότερα επιτυχία του παιδιού/ατόμου στη ζωή του. Άτομα με υψηλό IQ και υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις στο σχολείο, αργότερα στη ζωή τους δεν είχαν την αναμενόμενη επαγγελματική, προσωπική και διαπροσωπική επιτυχία. Αντίθετα, αντιμετώπιζαν αρκετά προβλήματα κοινωνικοποίησης και δυσκολίες Προσαρμογής στο επαγγελματικό και διαπροσωπικό επίπεδο, καθώς και στο κτίσιμο της Προσωπικής, Διαπροσωπικής Ευτυχίας και Ισορροπίας.

Σύμφωνα με την έρευνα του Dr. Daniel Goleman, οι ψυχολόγοι, ερευνητές και εκπαιδευτικοί σήμερα πια έχουν πειστεί ότι το IQ συνεισφέρει μόνο κατά 20% στη μελλοντική επιτυχία και ισορροπία του ατόμου, ενώ το 80% βασίζεται στην ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (EQ).

Ο Goleman αναφέρει ότι: Με τον όρο Συναισθηματική Νοημοσύνη, E.Q. χαρακτηρίζουμε την ικανότητα του ανθρώπου:

• να ενεργοποιεί τον εαυτό του

• να επιμένει

• να επιβιώνει παρ' όλες τις αντιξοότητες δυσκολίες

• να ελέγχει τις παρορμήσεις του

• να καθυστερεί την ικανοποίηση των αναγκών του.

Επίσης, σημαίνει το άτομο να έχει τις ικανότητες:

• να ρυθμίζει τη Διάθεσή του

• να ελέγχει τις Ψυχολογικές Διακυμάνσεις του, ώστε να μην επηρεάζουν την κρίση του

• να έχει την ικανότητα να Συμπάσχει

• να έχει Ενσυναίσθηση

• να Συναισθάνεται με τους Συνανθρώπους του

• να έχει Θετική Αισιόδοξη Σκέψη και να ελπίζει θετικά σε κάτι καλύτερο (Daniel Goleman, 1995).

Αυτοί οι Παράγοντες είναι Καθοριστικοί για την Καλλιέργεια και Ανάπτυξη της Συναισθηματικής Νοημοσύνης.

Σπουδαίο ρόλο στην κατανόησή του E.Q., παίζει και η Θεωρία της «Πολλαπλής Νοημοσύνης» του καθηγητή  του HARVARD, Dr. Howard Gardner, ο οποίος με το βιβλίο του «Frames of Mind» απέδειξε ότι υπάρχουν επτά (7) Διαφορετικές Νοημοσύνες, όλες εξίσου σημαντικές. Αυτές είναι:

1. Λεκτική Νοημοσύνη (Linguistic Ιntelligence) Ικανότητα Αποτελεσματικού χειρισμού της Γλώσσας.

2. Λογικομαθηματική (Logical/ Mathematical Intelligence) Ικανότητα Αναλυτικής Σκέψης.

3. Χωροταξική (Spatial Intelligence) Ικανότητα καλής Αντίληψης, Αίσθησης και Αισθητικής του χώρου.

4. Κιναισθητική (Body- Kinesthetic Intelligence) Ικανότητα εκτέλεσης, εκτίμησης και συντονισμού των σωματικών κινήσεων.

5. Μουσική (Musical Intelligence) Ικανότητα κατανόησης, εκτίμησης και παραγωγής μουσικής.

6. Δια-προσωπική (Inter-personal Intelligence) Ικανότητα να κατανοεί τους άλλους ανθρώπους, να συνεργάζεται καλά μαζί τους, να συμπάσχει και να τους κινητοποιεί.

7. Ενδο-προσωπική, (Intra-personal Intelligence) Ικανότητα να κατανοεί και να αναλύει τα εσωτερικά συναισθήματα και σκέψεις. Η αυτογνωσία και η αυτοπεποίθηση είναι κλειδιά για αυτή την ευφυΐα.

 Πρέπει να κατανοήσουμε ότι κάθε άτομο είναι μοναδικό, έχει μοναδικές ικανότητες ανάπτυξης, γνώσης, αντίληψης και εξέλιξης. Επομένως δεν μπορούμε να απαιτούμε από όλους να γίνουν το ίδιο, να έχουν την ίδια νοημοσύνη και να καλλιεργούν τις ίδιες ικανότητες.

Για παράδειγμα, μπορεί ένα άτομο να έχει υψηλή διαπροσωπική και λεκτική νοημοσύνη αλλά χαμηλή σωματική/κινητική και μαθηματική. Αυτό το στοιχείο δεν κάνει το άτομο «καλό» ή «κακό», «εξυπνότερο» ή πιο «επιτυχημένο», απλά διαφορετικό και μοναδικό.

Παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη του E.Q.

α. Προσωπική Προδιάθεση  (περίπου 40%)

β. Οικογενειακή Επιρροή (περίπου 40%)

γ. Κοινωνικές / Οικονομικές συνθήκες (Σχολική μόρφωση, Εκπαιδευτική επιρροή, Κοινωνικές Συνθήκες  κτλ) (περίπου 20%)

Οι γονείς με τη σωστή διαπαιδαγώγηση, με χρήση αγάπης με όρια, μπορούν να γίνουν «Μοναδικοί «Καταλύτες» της καλλιέργειας της Συναισθηματικής Νοημοσύνης στη ζωή των παιδιών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, εφόσον οι γονείς πιστέψουν στις Ικανότητες, Ταλέντα Μοναδικότητα του παιδιού τους και του εμφυτεύσουν πίστη στον εαυτό τους, καλλιέργεια υψηλών ηθικών αξιών, αλλά και αισιόδοξη άποψη και στάση για τη ζωή.

Τα Soft Skills είναι η κατηγορία που σχετίζεται περισσότερο με την ανάπτυξη των πιο πάνω δεξιοτήτων. Δείτε όλα τα σεμινάρια στη κατηγορία Soft Skills

 ΠΗΓΗ: huffingtonpost.gr - Τζίνα Θανοπούλου

8 επαγγέλματα που έρχονται τα επόμενα χρόνια

 

Η εξέλιξη των επαγγελμάτων ήταν πάντα μια μεγάλη πρόκληση για όλους. Τα τρακτέρ που μεταμόρφωσαν για πάντα το επάγγελμα του Γεωργού μέχρι τους υπολογιστές που υποκαταστήσαν εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλους του τομείς και το email που αφανίζει σιγά-σιγά όλα τα ταχυδρομεία του κόσμου. Η ασταμάτητη αυτή διαδικασία θανάτου και γέννησης επαγγελμάτων αγγίζει φυσικά και τη δική μας εποχή και μάλιστα με τους πιο τρελούς ρυθμούς όλων των εποχών. Πάμε να δούμε κάποια από τα επαγγέλματα που έρχονται τα επόμενα χρόνια που είναι πολύ ενδιαφέρον αλλά και φαίνεται να είναι η φυσιολογική εξέλιξη της σημερινής εποχής. Οι προβλέψεις διατυπώθηκαν στο ‘Top Grad School Guide 2016-2017’ και βρίσκονται υπό συνεχή μελέτη για την εξέλιξή τους.

Waste data handlers

Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των blogs και γενικότερα το σύνολο περιήγησης στο διαδίκτυο δημιουργούν ασύλληπτες ποσότητες δεδομένων οι οποίες πρέπει να αποθηκεύονται και να αναλύονται. Οι waste data handlers θα βοηθούν στην απόρριψη αυτών των δεδομένων με υπεύθυνο και ασφαλή τρόπο, έτσι ώστε να προστατεύονται τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών.

Avatar managers

Αυτό το πεδίο πιθανότατα θα ενδιαφέρει άτομα που ασχολούνται με τον προγραμματισμό, καθώς αφορά στον σχεδιασμό και στη διαχείριση ολογραμμάτων εικονικών ατόμων, που θα χρησιμεύουν ως προσωπικοί διαδραστικοί οδηγοί σε περιβάλλοντα όπως οι σχολικές τάξεις. Ήδη τις τελευταίες εβδομάδες το Imperial College του Λονδίνου ανακοίνωσε την εφαρμογή καθηγητών-ολογραμμάτων σε δοκιμαστική βάση

Personal digital curators

Ειδικός που θα είναι υπεύθυνος για τη διαμόρφωση της ψηφιακής προσωπικότητας των πελατών του (είτε αυτοί είναι μεμονωμένα άτομα είτε εταιρίες) προτείνοντας και συντηρώντας μία μοναδική σειρά εφαρμογών, hardware, software και πηγών πληροφοριών για τον καθέναν.

 

3d printer designers

Ανάμεσα στις πιο σύγχρονες εφευρέσεις των τελευταίων ετών, οι 3d εκτυπωτές ήδη χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ορισμένων αντικειμένων, καθώς εγγυώνται αποτελεσματικότητα και ακρίβεια. Γι’ αυτό τον λόγο 3d printer designers αναμένεται να γίνουν περιζήτητοι για τον σχεδιασμό ποικίλων αντικειμένων, από συνθετικά προσθετικά σωματικά μέλη έως κατά παραγγελία οικιακά σκεύη.

Virtual reality experience designers

Η εικονική πραγματικότητα αποτελεί το πολυαναμενόμενο επόμενο μεγάλο βήμα της εμπειρίας των βιντεοπαιχνιδιών και συνεπώς εξειδικευμένα άτομα θα κληθούν να παίξουν τον ρόλο των σχεδιαστών με σκοπό τη μετατροπή της εμπειρίας αυτής σε όσο πιο ζωντανή και ρεαλιστική γίνεται.

Remote operators

Θα μπορούσε η ταχεία εξέλιξη των συστημάτων αυτόματου ελέγχου να έχει ως αποτέλεσμα την καθοδήγηση οχημάτων εξ αποστάσεως; Μένει να δούμε αν στο άμεσο μέλλον οδηγοί, πιλότοι και καπετάνιοι θα διαχειρίζονται οχήματα, αεροπλάνα και πλοία από το γραφείο τους.

Remote healthcare specialists

Πίσω στον ιατρικό τομέα, ακόμα μέχρι σήμερα ισχυριζόμαστε πως δεν υπάρχει ιατρική διά τηλεφώνου. Όμως με τόσα οπτικά και ακουστικά τεχνολογικά μέσα δεν θα μπορούσε ένα μεγάλο μέρος της πρόληψης και της παρακολούθησης νοσημάτων να πραγματοποιείται εξ αποστάσεως για την ευκολία του ασθενούς; Έτσι φαίνεται να αναδύεται και ο τομέας της ιατρικής «τηλεφροντίδας».

Ίσως μερικοί από εσάς να τρέφετε αμφιβολίες για τις παραπάνω προβλέψεις, και δικαιολογημένα, όμως στις πλέον εξελιγμένες δυτικές κοινωνίες έχουν κάποια βάση, καθώς οι ανάγκες διαρκώς μεταβάλλονται ανάλογα με τις περιστάσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο μέλλον ικανότητες που θα εκτιμηθούν ιδιαίτερα στην αγορά εργασίας θα είναι οι ακόλουθες 

• δυνατότητα προσαρμογής
• κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη
• διεπιστημονικότητα σε αντίθεση με τη μονομέρεια
• εφευρετικότητα και η δημιουργικότητα σε αντίθεση με την κατά γράμμα εκτέλεση εντολών. 

Και αυτό γιατί τόσο ο κόσμος μας όσο κι εμείς έχουμε ανάγκη από νέες ιδέες για να προχωράμε μπροστά.

 

 

 

ΠΗΓΗ: Citycampus.gr