Γνωρίζετε τί κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Είστε σίγουροι; Διαβάστε περισσότερα:

Μπορεί να πήγατε στο σχολείο, κι έτσι νομίζετε ότι ξέρετε τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί, έτσι δεν είναι;

Κάνετε λάθος. Ακολουθεί ένα άρθρο της Sarah Blaine που εξηγεί τα πάντα. Η Sarah Blaine, είναι μαμά, πρώην δασκάλα, και τώρα πλήρους απασχόλησης δικηγόρος στο New Jersey που έγραψε για πρώτη φορά στο blog parentingthecore της, το παρακάτω άρθρο…

  Όλοι γνωρίζουμε τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί, έτσι δεν είναι; Άλλωστε, ήμασταν όλοι οι μαθητές. Σχεδόν ο κάθε ένας από εμάς, είμαστε προϊόν της δημόσιας εκπαίδευσης, ο καθένας μας κάθισε στα θρανία για δεκατρία χρόνια.

Συναντήσαμε δεκάδες εκπαιδευτικούς. Είχαμε δασκάλους στο νηπιαγωγείο, στην πρώτη τάξη του δημοτικού, στην πέμπτη τάξη, και γυμναστές, και δασκάλους καλλιτεχνικών και καθηγητές μουσικής. Είχαμε καθηγητές φυσικούς και κοινωνιολόγους, καθηγητές αγγλικών και καθηγητές μαθηματικών. Αν ήμασταν τυχεροί, είχαμε καθηγητές που δίδασκαν Λατινικά ή καθηγητές ισπανικών, ή καθηγητές φυσικής ή ψυχολογίας. Εγώ είχα ακόμη και καθηγητή για ” Δεξιότητες Επικοινωνίας “. Είχαμε συμβούλους επαγγελματικού προσανατολισμού και διευθυντές και κάποιοι από εμάς είχαν δασκάλους ειδικής αγωγής.

Επομένως, γνωρίζουμε τους εκπαιδευτικούς. Ξέρουμε τι συμβαίνει στις τάξεις, και γνωρίζουμε τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί. Γνωρίζουμε ποιοι είναι οι αποτελεσματικοί εκπαιδευτικοί, ξέρουμε ποιοι εκπαιδευτικοί έμειναν στη μνήμη μας, ποιοι εκπαιδευτικοί άλλαξαν τη ζωή μας, και γνωρίζουμε ποιοι εκπαιδευτικοί ήταν απαράδεκτοι.

Ξέρουμε. Γνωρίζουμε ποιοι εκπαιδευτικοί άλλαξαν τη ζωή μας προς το καλύτερο. Γνωρίζουμε ποιοι εκπαιδευτικοί άλλαξαν τη ζωή μας προς το χειρότερο.

Η διδασκαλία ως επάγγελμα δεν έχει κάποιο μυστήριο. Δεν έχει καμία μαγεία. Δεν έχει κανένα σεβασμό.

Ήμασταν μαθητές, και ως εκ τούτου, γνωρίζουμε τους εκπαιδευτικούς. Διασύρουμε τους εκπαιδευτικούς. Επικρίνουμε τους εκπαιδευτικούς. Μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα από τους καθηγητές. Άλλωστε, εμείς δουλεύουμε. Αυτοί διδάσκουν.
Κάνουμε λάθος.

Πρέπει να τιμάμε τους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να σεβόμαστε τους δασκάλους. Πρέπει να ακούμε τους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να σταματήσουμε να μειώνουμε τους εκπαιδευτικούς με αυθαίρετες μετρήσεις και τις λεγόμενες αντικειμενικές εξετάσεις. Πάνω απ ‘όλα, πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε ότι ξέρουμε τι σημαίνει διδασκαλία μόνο επειδή κάποτε υπήρξαμε μαθητές.
Δεν ξέρουμε.

Ξόδεψα περισσότερο από ένα χρόνο για να πάρω το Master of Arts στη διδασκαλία. Μετά πέρασα δύο χρόνια διδάσκοντας σε ένα δημόσιο γυμνάσιο σε μια αγροτική περιοχή. Και έμαθα ότι τα 13 χρόνια μου ως μαθήτρια σε δημόσιο σχολείο, τα 4 χρόνια μου ως φοιτήτρια σε ένα εξαιρετικό κολέγιο, και ακόμη και η χρονιά μου ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στη σχολική εκπαίδευση, σε ένα από τα καλύτερα δημόσια πανεπιστήμια δεν μου έμαθαν πώς να διαχειρίζομαι μια τάξη, πώς να προσεγγίζω τους μαθητές, πώς να εμπνέω την αγάπη για μάθηση, πώς να διδάσκω. Δεκαοκτώ χρόνια ως μαθήτρια και δεν ήξερα τίποτα για τη διδασκαλία. Μόνο χρόνια εξάσκησης στην τάξη θα με έκαναν κανονική δασκάλα. Ειδικό. Κάποιος που να ξέρει πώς να εμπνέει τα παιδιά. Πώς να κάνει τη διαφορά. Πώς να διδάσκει.

Δεν έμεινα. Έφυγα. Πήγα στο σπίτι μου, και ένα χρόνο αργότερα γράφτηκα στη Νομική.
Πέρασα τις δικηγορικές εξετάσεις . Άρχισα την πρακτική μου σε ένα επιβλητικό μεγάλο δικηγορικό γραφείο. Τρία χρόνια ως φοιτήτρια νομικής δεν με είχαν προετοιμάσει περισσότερο από ότι τα 18 χρόνια μου ως φοιτήτρια με είχαν προετοιμάσει να διδάξω. Αλλά ακόμη και την πρώτη μου χρονιά ως εν ενεργεία δικηγόρος, έβγαζα πέντε φορές περισσότερα από όσα έπαιρνα σαν δασκάλα.
Δούλεψα σκληρά την πρώτη μου χρονιά ως δικηγόρος . Αλλά δεν δούλεψα τόσο σκληρά όσο είχα δουλέψει τη χρονιά που δίδαξα. Στην πραγματικότητα, δεν δούλεψα πιο σκληρά. Ίσως μάλιστα να δούλεψα και λίγο λιγότερο .

Όμως συνέχισα να ασκούμαι. Συνέχισα να μαθαίνω. Εννέα χρόνια μετά την αποφοίτησή μου από τη Νομική, νομίζω ότι έχω κάποια ιδέα για το πώς να στέκομαι σε μια δίκη. Δεν είμαι η τέλεια δικηγόρος . Υπάρχουν πολλά περισσότερα που θα μπορούσα να μάθω, περισσότερα που θα μπορούσα να κάνω. Να αναπτύξω καλύτερα νομικά ένστικτα με την πάροδο του χρόνου. Θα μπορούσα να ακονίσω τη στρατηγική λογική μου . Θα μπορούσα να τα κάνω όλα καλύτερα, να είμαι καλύτερη. Να μάθω καλύτερα το Νόμο . Να μάθω περισσότερες διαδικασίες . Αλλά ο νόμος είναι μια πρακτική, το δίκαιο είναι ένα επάγγελμα . Οι δικηγόροι αναμένεται να εξελίσσονται στην πορεία της σταδιοδρομίας τους . Οι δικηγόροι αποκτούν μεγαλύτερη ευθύνη, που την κερδίζουν με το χρόνο.

Οι νέοι καθηγητές αναλαμβάνουν την πλήρη ευθύνη την πρώτη ημέρα που πατούν το πόδι τους στην τάξη .

Οι άνθρωποι που συναντώ έξω στον κόσμο με σέβονται τώρα ως δικηγόρο, ως επαγγελματία, εν μέρει επειδή η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν έχουν απολύτως καμία ιδέα για το τι πραγματικά κάνω.

Όλοι εσείς, πρώην μαθητές, που δεν είστε εκπαιδευτικοί ή δικηγόροι, δεν γνωρίζετε περισσότερα για τη διδασκαλία απ’ ό,τι γνωρίζετε για τη δικηγορία .

Όλοι εσείς οι πρώην μαθητές: δεν έχετε σχεδιάσει προγράμματα σπουδών, σχεδιάσει μάθημα, δεν έχετε παρακολουθήσει συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων, δεν έχετε ετοιμάσει διαγωνίσματα, βάλει βαθμούς μετά από αξιολόγηση, παρακολουθήσει τη φοίτηση των μαθητών. Δεν έχετε διδάξει μαθητές, επανεξετάζει τους στόχους και δημιουργήσει ερωτήσεις για μελέτη. Δεν έχετε βάλει σε μαθητές εργασία για το σπίτι . Δεν γράφετε καθημερινά τους στόχους του μαθήματος στον ασπροπίνακα. Δεν έχετε γράψει ποιήματα στον ασπροπίνακα. Δεν έχετε μάθει να γράφετε ευανάγνωστα στον πίνακα, ενώ ταυτόχρονα να διασφαλίζετε ότι κανένας από τους μαθητές σας δεν θα πετάξει μια καρέκλα έξω από το παράθυρο. Δεν έχετε σχεδιάσει μαθήματα που πέτυχαν. Δεν έχετε σχεδιάσει μαθήματα που απέτυχαν. Δεν έχετε μάθει να κρατάτε τους μαθητές ήσυχους κατά τη διάρκεια του μαθήματος .

Το πρόβλημα με τη διδασκαλία ως επάγγελμα είναι ότι κάθε ενήλικας πολίτης αυτής της χώρας πιστεύει ότι ξέρει τι κάνουν οι εκπαιδευτικοί . Ενώ δεν γνωρίζουν. Έτσι δίνουν … λύσεις , αναπτύσσουν πολιτική, γράφουν άρθρα, και πολιτικολογούν. Και δεν ακούν αυτούς που ξέρουν . αυτούς που μπορούν να διδάξουν. Τους δασκάλους .

washingtonpost.com

Το πρώτο κουδούνι χρειάζεται σωστή προετοιμασία και από τους γονείς

«Ένα πρωί κίνησα μισο-χαρούμενος… (για το σχολείο). Ένιωθα… φόβο, μα το χέρι μου ήταν σφηνωμένο βαθιά στη φούχτα του πατέρα μου… Κοντοστάθηκα, δείλιασα, το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή φούχτα… Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι… μού φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορυφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα» Ν. Καζαντζάκης

Λίγες μόνο ημέρες απομένουν μέχρι το σχολικό κουδούνι να σημάνει την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς. Ένας νέος Σεπτέμβρης προκαλεί σε όλα σχεδόν τα παιδιά ένα είδος ανησυχίας για τη νέα τάξη, ανυπομονησίας, ενθουσιασμού, μελαγχολίας και πολλά άλλα – αντικρουόμενα ίσως- συναισθήματα που συναθροίζονται κάτω από την ομπρέλα του άγχους. Ακόμη περισσότερο για τα μικρότερα παιδιά που εγκαταλείπουν το νηπιαγωγείο για να μεταβούν στο μεγάλο πια σχολείο!

 

Πολλοί γονείς μπορεί να μην το συνειδητοποιούν, εφόσον το παιδί τους απλώς ακολουθεί τη «φυσική» πορεία των πραγμάτων, που θέλει τα παιδιά από την ηλικία των σχεδόν έξι να πηγαίνουν στο δημοτικό, αλλά για τα μέχρι πρότινος νήπια, αυτό είναι μια τεράστια αλλαγή, την οποία αν δεν βιώσουν ομαλά, μπορεί να αποφέρει δυσάρεστα αποτελέσματα στη μετέπειτά τους σχολική -και όχι μόνο- πορεία. Η ψυχολόγος σχολικής εξελικτικής κατεύθυνσης, Δρ Αριστονίκη Θεοδοσίου Τρυφωνίδου, μίλησε στη «Σ» για τους παράγοντες που καθιστούν έτοιμο το παιδί για τις μεγάλες αλλαγές αλλά και για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε.

Πότε είναι έτοιμο το παιδί

Τα παιδιά προετοιμάζονται κατάλληλα στο νηπιαγωγείο και ειδικά στην προδημοτική τάξη. Με τον όρο ετοιμότητα, οι ειδικοί εννοούν την ωρίμανση του παιδιού, η οποία περιλαμβάνει τη σωματική και την πνευματική ανάπτυξη που συμβάλλουν στη διαδικασία της μάθησης. «Η μαθησιακή ετοιμότητα περιλαμβάνει κυρίως τη διανοητική, τη συναισθηματική, την κοινωνική και τη σωματική ετοιμότητα του παιδιού να δεχτεί, να επεξεργαστεί και να αξιοποιήσει τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Από την άλλη, η σχολική ετοιμότητα αναφέρεται στη φάση προετοιμασίας του παιδιού να αποκτήσει γνώσεις και δεξιότητες και να διαμορφώσει στάσεις οι οποίες θα το βοηθήσουν να προσαρμοστεί απρόσκοπτα στο σχολικό περιβάλλον και ν’ ανταποκριθεί με επιτυχία στις απαιτήσεις του αναλυτικού προγράμματος».

Τα «έτοιμα» παιδιά θα πρέπει να εκφράζονται χρησιμοποιώντας ολοκληρωμένες προτάσεις, να αιτιολογούν την άποψή τους, να μπορούν να αναλύουν φωνολογικά μια λέξη, να αναγνωρίζουν το όνομά τους γραμμένο, να συγκρίνουν αριθμούς και να τους βάζουν με τη σειρά, να κατανοούν περιγραφές και συγκρίσεις αντικειμένων, τις προμαθηματικές έννοιες, να αναγνωρίζουν τα χρώματα, να κρατούν με λειτουργική λαβή το μολύβι, να χρωματίζουν χωρίς να βγαίνουν έξω από τις γραμμές, να κοινωνικοποιούνται χωρίς δυσκολίες με τα άλλα παιδάκια, να πειθαρχούν σε βασικούς κανόνες συμπεριφοράς μέσα και έξω από την τάξη, να ακολουθούν προφορικές οδηγίες, να έχουν ενδιαφέρον για τη μάθηση, να συνεργάζονται σε ομάδες.

Προετοιμασία από το σπίτι

Μπορεί στο νηπιαγωγείο να «προπονούνται» συστηματικά για το σχολείο, όμως ο ρόλος της οικογένειας παίζει καθοριστικό ρόλο. «Το παιδί θα πρέπει να έχει δεξιότητες επικοινωνίας, συναισθηματική ωριμότητα, κοινωνικές δεξιότητες, σωματική υγεία και ευεξία για να θεωρείται έτοιμο για το δημοτικό». Σύμφωνα με την δρα Θεοδοσίου, οι γονείς καλό θα ήταν να αφιερώσουν εποικοδομητικό χρόνο μαζί με τα παιδιά τους για να τα προετοιμάσουν κατάλληλα για τη μεγάλη αυτή αλλαγή. Όσον αφορά τις δεξιότητες επικοινωνίας, καλό θα ήταν να διαβάζουμε στα παιδιά και μετά να συζητούμε γι’ αυτά που διαβάσαμε. Δίνοντας έμφαση στα συναισθήματα, τότε ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν τα δικά τους συναισθήματα.

Για παράδειγμα, «μπράβο που βοήθησες την αδερφή σου», κ.λπ. Το γνωστό παιχνίδι «ο Γιάννης λέει…» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εξάσκησης για να ακολουθούν τα παιδιά τις οδηγίες. Ακόμη, προετοιμάζουμε τα παιδιά για την αλλαγή κάθε δραστηριότητάς τους, όπως π.χ. «σε είκοσι λεπτά θα φάμε». Όσον αφορά τη σωματική υγεία και επάρκεια, τα παιδιά θα πρέπει να ακολουθούν ένα υγιεινό διατροφικό πρόγραμμα, να κοιμούνται αρκετές ώρες, να ξέρουν να πηγαίνουν στην τουαλέτα μόνα τους και να ντύνονται σωστά ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες (να αναγνωρίζουν πότε κρυώνουν και χρειάζονται ζακέτα ή πότε ζεσταίνονται για να αφαιρούν κάθε περιττό).

Η ηλικία μόνο δεν αρκεί

«Η σχολική ετοιμότητα και επάρκεια διασφαλίζει τη σχολική ακαδημαϊκή και κοινωνική επιτυχία. Σε αντίθετη περίπτωση, μπορούμε να οδηγηθούμε σε σχολική αποτυχία με συνέπειες τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την αρνητικότητα απέναντι στη μάθηση και τις διαταραχές στη συμπεριφορά. Σε περίπτωση που το παιδί δεν είναι έτοιμο για τη μετάβασή του στο δημοτικό, τότε προτείνεται να ακολουθήσει ειδική εκπαίδευση ή αναστολή της φοίτησής του για να δοθεί χρόνος να ωριμάσει και να προετοιμασθεί κατάλληλα».

Εκείνο που πρέπει να κατανοήσουν οι γονείς είναι ότι οι αλλαγές για το παιδί είναι τεράστιες. Εγκαταλείποντας την ασφάλεια που ένιωθε στο νηπιαγωγείο με τα παιχνίδια του και τους φίλους του, καλείται να κολυμπήσει επιτέλους χωρίς μπρατσάκια σε μια μεγάλη πισίνα. Όπως μας εξήγησε η ψυχολόγος, οι γονείς καλό θα ήταν να επισκέπτονται το δημοτικό σχολείο με το παιδί για να το γνωρίσουν από πριν. Τους καλοκαιρινούς μήνες προετοιμαζόμαστε. Μιλούμε για το δημοτικό σχολείο και το διάβασμα με κέφι. Εξηγούμε για τους κανόνες και τις υποχρεώσεις που θα έχει στο σχολείο.

Πηγή: Sigmalive

 

Οι αριθμοί Fibonacci-το αριθμητικό σύστημα της φύσης

Οι αριθμοί Fibonacci-το αριθμητικό σύστημα της φύσης

Ας ασχοληθούμε με Μαθηματικά και συγκεκριμμένα την ακολουθία των αριθμών Fibonacci.

0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, …

• Oι  δύο πρώτοι αριθμοί Fibonacci είναι  0 και  1
• Κάθε επόμενος αριθμός είναι το άθροισμα των δύο προηγούμενων  και
• Ο λόγος δύο διαδοχικών αριθμών της ακολουθίας Fibonacci τείνει προς την χρυσή τομή ή χρυσή αναλογία, δηλαδή τον αριθμό φ=1,618033989…

Υπέροχοι και μυστήριοι χαρακτηρίζονται αυτοί οι αριθμοί και απαντώνται παντού και σε διάφορες επιστήμες.

Εκπληκτικός  είναι ο τρόπος με τον οποίο οι αριθμοί Fibonacci εμφανίζονται στη φύση.Είναι το αριθμητικό σύστημα της φύσης.

Εμφανίζονται παντού:

• στη διάταξη των φύλλων ενός φυτού,
• στο μοτίβο των πετάλων ενός λουλουδιού,
• στο άνθος της αγκινάρας,
• σε ένα κουκουνάρι ή
• στο φλοιό ενός ανανά.

Ισχύουν για την ανάπτυξη κάθε ζωντανού οργανισμού,

• ενός κυττάρου,
• ενός κόκκου σιταριού,
• μιας κυψέλης μελισσών, ακόμη και
• για όλη την ανθρωπότητα.

Φωτογραφία raywillis

Τα φυτά δε γνωρίζουν για την ακολουθία Fibonacci – απλά μεγαλώνουν με τον πιοαποτελεσματικό τρόπο.

Αν μετρήσει κανείς τα πέταλα ενός λουλουδιού, θα διαπιστώσει ότι ο αριθμός τους είναι συχνά 3, 5, 8, 13, 21, 34 ή ακόμα και 55. Σπάνια θα συναντήσουμε λουλούδι με δύοπέταλα.

Υπάρχουν εκατοντάδες είδη, τόσο άγρια όσο και καλλιεργημένα με πέντε πέταλα.

Τα λουλούδια με 8 πέταλα δεν είναι τόσο κοινά όπως με τα 5, αλλά υπάρχουν αρκετά γνωστά είδη.

Λουλούδια με 13, 21 και 34 πέταλα είναι επίσης αρκετά κοινά.

Φωτογραφία knitalatte11
Μπορούμε να μετρήσουμε στις μαργαρίτες 13, 21, 34, 55, ή και 89 πέταλα.

Οι κοινές μαργαρίτες του αγρού έχουν συνήθως 34 πέταλα γεγονός που σίγουρα επηρεάζει το αποτέλεσμα του παιχνιδιού «μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά».

Ο κρίνος έχει 3 πέταλα,  η νεραγκούλα έχει 5,  κ.λ.π.

Φωτογραφία Panterka

Οι σπόροι του ηλίανθου κατανέμονται κυκλικά.

Η σπείρα είναι προς τα έξω ενώ έχει διπλή κατεύθυνση, δηλαδή και όπως κινούνται οιδείκτες του ρολογιού και αντίστροφα από το κέντρο του λουλουδιού.

Ο αριθμός των σπειρών στο κάθε φυτό δεν είναι ίδιος.

Γιατί  γενικά είναι είτε 21 και 34, είτε 34 και 55, είτε 55 και 89, ή 89 και 144;

Ο αριθμός των σπειρών ενός ηλίανθου και προς τις δύο κατευθύνσεις είναι 2 διαδοχικοίαριθμοί στην ακολουθία Fibonacci.

Φωτογραφία lucapost

Όλα τα κουκουνάρια αναπτύσσονται σε σπείρες, ξεκινώντας από τη βάση όπου είναι ο μίσχος, και πηγαίνοντας κυκλικά μέχρι να φτάσουμε στην κορυφή.

Φωτογραφία JJ Harrison

Η ακολουθία Fibonacci εμφανίζεται

• στις βελόνες αρκετών ειδών έλατου,
• τα φύλλα της λεύκας, της κερασιάς, της μηλιάς, της δαμασκηνιάς, της βελανιδιάς και της φιλύρας,
• στη διάταξη των πετάλων της μαργαρίτας και του ηλιοτρόπιου.
• στην επιφάνεια των κορμών των κωνοφόρων δέντρων
• και στους δακτύλιους των κορμών των φοικικόδεντρων.

Φωτογραφία RDBury

Στη φωτογραφία παραπάνω βλέπετε ένα μικρό χαμομήλι.

Τα πέταλα που βρίσκονται στο κέντρο του λουλουδιού σχηματίζουν σπείρες, σύμφωνα με τη ακολουθία Fibonacci.

Υπάρχουν 21 πιο σκούρες μπλε σπείρες και 13 σπείρες με τυρκουάζ χρώμα.

Το 13 και το 21 είναι διαδοχικοί αριθμοί στην ακολουθία Fibonacci.

Το κέλυφος των σαλιγκαριών ακολουθεί και αυτό την ακολουθία Fibonacci.

Το ίδιο και το κέλυφος του ναυτίλου (μαλάκιο).

Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι το κέλυφος του ναυτίλου αναπτύσσεται σε τρισδιάστατες σπείρες, ενώ το κέλυφος των σαλιγκαριών αναπτύσσεται σε δισδιάστατεςσπείρες.

Φωτογραφία OpenCage

Φωτογραφία Chris 73

Η ακολουθία εφαρμόζεται στο σώμα του δελφινιού, στον αστερία, αλλά και

στο ανθρώπινο σώμα.

Η αναλογία του μήκους του πήχη του χεριού προς το μήκος του χεριού ισούται

με 1.618…, δηλαδή ισούται με τη Χρυσή Αναλογία.

Η αναλογία μεταξύ του μήκους και του φάρδους του προσώπου και η αναλογία του μήκους του στόματος προς το φάρδος της μύτης είναι μερικά ακόμα παραδείγματα της εφαρμογής των αριθμών αυτών στο ανθρώπινο σώμα. 
Σίγουρα, αυτός ο συνδυασμός φύσης και μαθηματικών δεν είναι τυχαίος!

Άραγε, τα μαθηματικά αντιγράφουν τη φύση ή η φύση τα μαθηματικά;

Εκπληκτικός ο τρόπος που συνδυάζονται, όπως και το αποτέλεσμα!

Φωτογραφία J Brew

Φωτογραφία daaynos

Φωτογραφία Just chaos

Φωτογραφία Oakwood30

Φωτογραφία paul mccoubrie

Φωτογραφία Rahmat_Isnaini

Φωτογραφία Ramesh NG

Φωτογραφία Grizdave

Φωτογραφία Grizdave

Φωτογραφία Grizdave

Φωτογραφία GOPAN G. NAIR

Φωτογραφία robinparmar

Για μια παιδεία που θα επενδύει στα ταλέντα και στις ικανότητες των μαθητών

Πολλές φορές μιλάμε γενικά και αφηρημένα για τα εκπαιδευτικά θέματα. Αλλες πάλι χάνουμε την ουσία μέσα από στατιστικές αναλύσεις και μέσους όρους. Σπάνια χρησιμοποιούμε ένα παράδειγμα και από αυτό να προσπαθήσουμε να βγάλουμε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Θα σας διηγηθώ την ακαδημαϊκή πορεία ενός συγκεκριμένου νέου, γιατί πιστεύω ότι η ιστορία του μοιάζει με την ιστορία πολλών νέων και περιέχει σημαντικά μηνύματα στα οποία θα αναφερθώ στο τέλος.

Μαθητής στη Ρόδο πριν από μερικά χρόνια, ο Μανώλης κουβαλούσε ένα «μικρόβιο» μέσα του, λάτρευε την αστρονομία και έβλεπε τον εαυτό του στο μέλλον να εργάζεται ερευνητικά με θέματα που συνδέονται με την επιστήμη αυτή. Χαρισματικός μαθητής, αρίστευσε στις εισαγωγικές εξετάσεις και μπορούσε να σπουδάσει σε όποια σχολή ήθελε. Οι εκπαιδευτικοί σύμβουλοι στο περιβάλλον του τον έσπρωξαν (πάντα με πολλή αγάπη) να ξεκινήσει από ηλεκτρολόγος μηχανολόγος σε κάποιο Πολυτεχνείο και «βλέπουμε». Πίστευαν ότι όπως όλοι οι παιδικοί έρωτες ξεχνιούνται έτσι και τούτη η παιδική τρέλα για την αστρονομία θα ξεχαστεί με τον καιρό.
Ετσι πίστευαν, γιατί ο Μανώλης τούς έκανε μεν το χατίρι να σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανολόγος, αλλά το «μικρόβιο» ήταν πάντα εκεί και τον έσπρωχνε προς το στοιχείο του. Προσηλωμένος και σοβαρός φοιτητής, κάλυπτε τις απαιτήσεις του τμήματός του αλλά τον ελεύθερο χρόνο του τον αφιέρωνε στον έρωτά του. Οταν έπειτα από πέντε χρόνια ήταν κοντά στο τέλος των σπουδών του στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ρώτησε τον τότε πρόεδρο του Τμήματος για τη δυνατότητα να κάνει διπλωματική εργασία στην αστρονομία. Επειτα από σύσταση του προέδρου του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων, ο Μανώλης βρέθηκε στο γραφείο μου να συζητάμε για θέματα διπλωματικής και να σκεφτόμαστε πώς θα πάρει υποτροφία σε ένα από τα διακεκριμένα πανεπιστήμια της Ευρώπης ή των ΗΠΑ.

Για να πάρει όμως υποτροφία στα διεθνούς φήμης πανεπιστήμια πρέπει να περάσει κάποιες ειδικές εξετάσεις πιστοποίησης των γνώσεών του στη φυσική. Μια χαρά τα πήγαμε με τη διπλωματική, το μόνο που με απασχολούσε ήταν ότι ο Μανώλης είχε ασχοληθεί με μια σειρά προχωρημένα τεχνολογικά μαθήματα, ήταν ένας άξιος μηχανικός, αλλά οι γνώσεις του στην προχωρημένη φυσική και ιδιαίτερα τη φυσική του μικροκόσμου πίστευα ότι είναι περιορισμένες, μια και δεν είχε διδαχθεί αυτά τα μαθήματα.

Είχα τότε μια ομάδα από αριστούχους φοιτητές Φυσικής γύρω μου, που σχεδίαζαν επίσης να σπουδάσουν στις ΗΠΑ και θα έδιναν τις ίδιες εξετάσεις. Τους πρότεινα να τον βοηθήσουν δημιουργώντας κοινή ομάδα μελέτης. Μετά τις εξετάσεις και όταν κυκλοφόρησαν τα αποτελέσματα, διαπιστώσαμε ότι ο Μανώλης είχε αριστεύσει (970/990) και άφησε πίσω στους βαθμούς τούς αριστούχους φυσικούς.

Φοιτητής Αστρονομίας στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο του Cornell με υποτροφία, ολοκλήρωσε το διδακτορικό του και πριν από λίγες ημέρες η Ελληνική Αστρονομική Εταιρεία βράβευσε τον δρα Μανώλη Παπαστεργή για την καλύτερη διδακτορική διατριβή έλληνα επιστήμονα τη διετία που μας πέρασε. Πρόσφατα πέτυχε ακόμη μία διάκριση και ένα ερευνητικό βραβείο που θα του επιτρέψει να συνεχίσει την εργασία του στην Ολλανδία.

Δεν θα σταθώ στα βραβεία όμως, εκείνο που προέχει είναι ότι συνάντησα έπειτα από τέσσερα χρόνια πάλι έναν χαρούμενο νέο με αυτοπεποίθηση και απίστευτο ενθουσιασμό για τη δουλειά του.

Χιλιάδες νέοι και νέες αποφοιτούν από τα ελληνικά πανεπιστήμια κάθε χρόνο και έχουν τα χαρακτηριστικά του Μανώλη. Επέλεξαν νωρίς αυτό που αγαπούν, πάλεψαν γι’ αυτό και με τη βοήθεια των δασκάλων τους και των γονιών τους είναι σήμερα ευτυχισμένοι γιατί ασχολούνται με κάτι που τους ενθουσιάζει.

Ποιο θα είναι, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου το πραγματικά νέο σχολείο; Απλώς, θα έλεγα, αυτό που θα έχει τα καλύτερα «διαγνωστικά τεστ» για να ανακαλύψει το «μικρόβιο» που κουβαλάει ο κάθε μαθητής μέσα του και στη συνέχεια θα επενδύσει στη «γιατρειά» του.

Ολα αυτά που συζητάμε τις τελευταίες ημέρες δεν αφορούν τους μαθητές, απλώς καλύπτουν επαγγελματικά κάποιες ειδικότητες καθηγητών. Οταν η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση επενδύει στην παπαγαλία με σκοπό να σε «βάλει» στο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο έχει στόχο να σου δώσει το «χαρτί», αδιαφορώντας αν το θέμα που θα σπουδάσεις σε ενδιαφέρει ή όχι, η μόρφωση γίνεται κουραστική και είναι αιτία καταπίεσης και άγχους.

Ολα θα αλλάξουν αν το σχολείο αλλάξει προσανατολισμό και επενδύσει στο «στοιχείο» των μαθητών με σκοπό να τους κάνει πρώτα ευτυχισμένους, και μετά θα έρθουν όλα τα υπόλοιπα!

Λουκάς Βλάχος 
καθηγητής Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ

Η σωστή μελέτη απαιτεί σημειώσεις και επαναλήψεις

 

Η σωστή μελέτη απαιτεί: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ & ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ!!!

Γιατί να κρατάμε σημειώσεις; Είναι απαραίτητες; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά, που θέτουν μερικοί, είναι κατηγορηματική. Οι σημειώσεις είναι και απαραίτητες και αναγκαίες. Παραθέτω λοιπόν τέσσερις λόγους για τους οποίους είναι απαραίτητο να κρατάμε σημειώσεις και κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και κατά την περίοδο των εξετάσεων.

(α) Για να οργανώσετε καλύτερα την εργασία σας και να μπορείτε εύκολα να κάνετε επαναλήψεις για τις εξετάσεις.

(β) Για να ξεκαθαρίσετε και να τακτοποιήσετε τις ιδέες σας πάνω στο θέμα.

(γ) Για να σιγουρευτείτε ότι είστε συνεχώς συγκεντρωμένοι σε αυτό που μελετάτε.

(δ) Για να μελετάτε ενεργά και όχι παθητικά.

Βεβαίως, υπάρχουν δύο είδη σημειώσεων, α) Οι σημειώσεις που δημιουργούμε γράφοντας στο ίδιο το βιβλίο, και  β) οι σημειώσεις που κρατάμε σε ξεχωριστό χαρτί.

Μην ξεχνάτε ότι οι σημειώσεις θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο σύντομες και περιεκτικές. Ο μόνος τρόπος για να κρίνετε τις σημειώσεις σας είναι, να εξετάσετε πόσο καλά εξυπηρετούν το σκοπό, για τον οποίο έχουν γραφτεί.

Το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας για σωστή μελέτη είναι η επανάληψη. Το στάδιο αυτό είναι απόλυτα αναγκαίο και απαραίτητο, αλλά πολλοί είναι εκείνοι που το παραλείπουν ή το θεωρούν ασήμαντο. Θα έλεγα ότι το στάδιο αυτό έχει τεράστια σημασία, διότι μας δίνει την ευκαιρία να επαναλάβουμε τα όσα έχουμε διαβάσει. Το βασικότερο όμως είναι το γεγονός ότι με την επανάληψη βοηθάμε τη μνήμη μας να διατηρεί την ικανότητα για ανάκληση των πληροφοριών σε ψηλά επίπεδα. Όπως έχω  τονίσει και προηγουμένως  η μνήμη μας δεν αρχίζει να εξασθενεί αμέσως μετά από μια διαδικασία μάθησης, αλλά ανεβαίνει για λίγο σε ψηλότερα επίπεδα και μετά αρχίζει να εξασθενεί.

Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι τη στιγμή που η μνήμη μας συγκρατεί τα πιο πολλά στοιχεία, που βρίσκεται δηλαδή στο πιο ψηλό σημείο, να κάνουμε την επανάληψή μας. Με τον τρόπο αυτό θα κρατήσουμε την ανάκληση των πληροφοριών σε ψηλά επίπεδα για ακόμη μια δυο μέρες. Τότε θα γίνει η δεύτερη επανάληψη και θα ακολουθήσει η τρίτη σε μια εβδομάδα. Τέλος σε ένα περίπου μήνα θα πρέπει να κάνουμε την τελευταία μας επανάληψη και τότε τα στοιχεία θα περάσουν στη μνήμη μακράς διαρκείας.

Επιμέλεια: Χατζησταμάτης Σωτήρης  - Φιλόλογος