Δέκα παρά μία συμβουλές για την Τρίτη Λυκείου

 Δεν είναι η αρχή ούτε το τέλος του κόσμου

Δέκα παρά μία συμβουλές για την Τρίτη λυκείου. Από τα λάθη των παλιών να μαθαίνουν οι καινούριοι δεν λένε; 

 

1. Κράτα τις ισορροπίες.

Το δυσκολότερο που έχεις να κάνεις σε μια χρονιά όπως η Τρίτη λυκείου, αν ρωτάς εμένα,  δεν είναι ούτε το διάβασμα, ούτε οι εξετάσεις. Είναι να καταφέρεις να κρατάς τις ισορροπίες. Είναι η πρώτη φορά που έχεις να διαχειριστείς το πρόγραμμα σου ως ενήλικας. Και πρέπει να βάλεις προτεραιότητες και να δημιουργήσεις μια καθημερινότητα που να ανταποκρίνεται στις δικές σου αντοχές και στα δικά σου θέλω.  Το διάβασμα 24 ώρες το 24ώρο δεν παίζει. Όπως και το διάβασμα μια φορά τη βδομάδα, αν και όταν, χαλαρά δεν είναι ότι καλύτερο. Εσύ καθορίζεις πώς, πού, πότε μα κάνε το με ένα τρόπο που να σε ευνοεί και να σε βοηθά. Κι έπειτα, άφησε χρόνο για τον εαυτό σου να ξεκουραστεί, να χαλαρώσει. Μην παραμελήσεις τις εξόδους σου, ένταξε τις στο πρόγραμμα. Αφιέρωσε χρόνο στους φίλους σου, στην οικογένεια σου. Απλά απόφυγε τις υπερβολές. 

2. Να σε προσέχεις.

Εσύ είσαι υπεύθυνος να προσέχεις και να φροντίζεις τον εαυτό σου, ώστε να είναι παραγωγικός. Να σε βάζεις για ύπνο νωρίς, να ξυπνάς νωρίς. Να σου φτιάχνεις ένα φραπέ για το δρόμο. Να τρως καλά. Να πίνεις νερό. Να γυμνάζεσαι. Να ντύνεσαι ωραία. Να επιμελείσαι τον τρόπο που δείχνεις, έτσι ώστε να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Όταν νιώθεις κουρασμένος να σε επιβραβεύεις με λίγη  ξεκούραση. Να αντιλαμβάνεσαι πότε δεν είσαι παραγωγικός και να κάνεις κάτι άλλο για να ξεχνιέσαι. Εσύ και ο εαυτός σου να βρίσκεστε σε μία σχέση ηρεμίας και όχι κόντρας.

 

3. Να διαβάζεις παραγωγικά.

Το διάβασμα δεν είναι μαραθώνιος, όποιος αντέξει περισσότερο. Δεν μετριέται στις ώρες. Το θέμα είναι να είσαι παραγωγικός. Τι να τις κάνεις 8 ώρες διάβασμα τουτέστιν «βλέπω το ταβάνι και σκέφτομαι τα άσχετα, των ασχέτων, ώ άσχετα. Κι έπειτα αποφασίζω να βάλω ινσταγκραμ στόρι τα βιβλία μου και βλέπω σε τακτά πυκνά διαστήματα ποιος το είδε και ποιος όχι μέχρι να καταλήξω να αναλύω το προφίλ κάποιου που είδα κάπου, κάποτε και τελικά να συνειδητοποιήσω ότι πεινώ και να πάω να φάω κάτι». Καλύτερα να διαβάσεις μία ώρα, αλλά να διαβάσεις. Να βρεις τον τρόπο που σε βολεύει. Ησυχία ή φασαρία; Μουσική ή χωρίς; Στο γραφείο ή στην κουζίνα; Με καφέ ή χυμό; Κλείσε το τηλέφωνο. Ξέχασε όλα τα υπόλοιπα για λίγο και συγκεντρώσου 100% σ’ αυτό που κάνεις. Θα δεις ότι τελικά χρειάζεται πολύ λιγότερος χρόνος απ’ όσο πίστευες.

4. Να μη συγκρίνεσαι.

Ο κάθε άνθρωπός είναι μοναδικός. Έχει τους δικούς του ρυθμούς, τα δικά του προτερήματα και μειονεκτήματα. Λειτουργεί με το δικό του τρόπο. Πρέπει να το αναγνωρίζεις. Να μην έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου που δεν μπορεί να διεκπεραιώσει. Να ξέρεις που υπερέχεις και που μειονεκτείς και να εφαρμόζεις τις απαιτήσεις που έχεις για τον εαυτό σου σε αυτά τα πλαίσια. Αν ο άλλος διαβάζει 12ώρα, δικό του θέμα. Σημείωση κατά πάσα πιθανότητα ψεύδεται ή υπερβάλλει. Όπως και να ‘χει, το θέμα είναι πόση ώρα χρειάζεσαι εσύ για να είσαι εντάξει με το διάβασμα σου, να νιώθεις ότι τα ξέρεις. Το αν ο άλλος διαβάζει λιγότερο ή περισσότερο, αν βγαίνει πιο συχνά ή όχι, είναι καθαρά δικό του θέμα. Κι όπως εσύ δε συγκρίνεσαι να μην αφήσεις κι άλλους να το κάνουν. Ούτε γονείς, ούτε καθηγητές, ούτε φίλους, ούτε κανένα. Η Τρίτη λυκείου είναι ένας προσωπικός αγώνας από σένα για σένα.

5. Να ξέρεις πότε να χαλαρώσεις και πότε να πιεστείς.

Δεν μπορείς να πάρεις όλο το χρόνο στο full speed και πρέπει να το ξέρεις αυτό, αλλιώς θα μείνεις από μπαταρία κάπου γύρω στα Χριστούγεννα. Οπόταν σε περιόδους χωρίς ιδιαίτερη πίεση, μην υποβάλλεις εσύ τον εαυτό σου σε έξτρα. Να σε αφήνεις, να χαλαρώνεις. Να ξεφεύγεις. Και το αντίθετο βέβαια. Δεν μπορείς να πάρεις όλο το χρόνο στο φλου. Όταν δυσκολέψουν τα πράγματα πρέπει να μαζευτείς και να διαβάσεις. Κι αν έρθουν στιγμές που πνίγεσαι και δεν αναπνέεις. Κι είναι όλα, τόσο πολλά που δεν ξέρεις από πού να πιαστείς και νιώθεις κουρασμένος κι απεγνωσμένος. Πάρε το χρόνο και τον αέρα σου. Πάτα το “PAUSE” και ξέκλεψε λίγες στιγμές ξεκούρασης και ηρεμίας μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα. Ώστε να φορτίσεις μπαταρίες και να μπορείς να ανταπεξέλθεις.

6. Μη σπαταλάς το χρόνο σου στην τάξη ή στο φροντιστήριο.

Αφού πηγαίνεις που πηγαίνεις. Θέλοντας και μη κάθεσαι σ’ εκείνη την καρέκλα κι έχεις κάποιο να μιλά μπροστά σου. Παρά να σπαταλάς το χρόνο σου να βλέπεις έξω από το παράθυρο, να μιλάς στο messenger, να σκέφτεσαι οτιδήποτε άσχετο. Αξιοποίησε εκείνο το χρόνο που έτσι κι αλλιώς θα τον περάσεις σ’ εκείνη την καρέκλα να μάθεις κάτι για να μην έχεις να το διαβάσεις μετά που θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Εξοικονόμηση χρόνου λέγεται.

7. Απέφυγε τις εντάσεις και οτιδήποτε σε αποσυντονίζει.

Να κρατάς κοντά σου όλα όσα σου κάνουν καλό, να διώχνεις όσα σε γκριζάρουν. Να περνάς χρόνο με την οικογένεια σου μεν, να μην τους αφήνεις να σε αγχώνουν δε. Κι αν προκύψει τσακωμός προτίμησε να υποχωρήσεις, παρά να δημιουργείς μια ατμόσφαιρα μη ευνοϊκή για σένα. Να κάνεις πράγματα που αγαπάς, να μη σταματήσεις τα χόμπι σου, αλλά ως το σημείο που δε σε αποσυντονίζουν, κουράζουν, αγχώνουν. Να ερωτευτείς- έτσι κι αλλιώς 18 είσαι αν όχι τώρα πότε;- αλλά μην το αφήσεις να σε παρασύρει εκτός τροχιάς. Κράτα όσα σε κάνουν χαρούμενο, διώξε όσα σου κάνουν κακό.

8. Να έχεις στόχους , να δημιουργείς κίνητρα.

Να ξέρεις γιατί κάνεις ότι κάνεις. Να έχεις κάπου να στοχεύεις. Κι αν ο στόχος σου είναι καθαρός να μην πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Να τον υπενθυμίζεις στον εαυτό σου κάθε βράδυ πριν πας για ύπνο και κάθε πρωί με το που ξυπνάς. Να κάνεις εικόνα τον εαυτό σου να τον επιτυγχάνει. Να θυμάσαι ότι είσαι ένα βήμα πριν τη φοιτητική ζωή και τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου, κάθε αγώνας που δίνεις δεν πάει στράφι. 

9.Να θυμάσαι πως είναι απλά Παγκύπριες.

Δεν είναι η αρχή ούτε το τέλος του κόσμου. Θα έρθουν καλύτερα, θα έρθουν και χειρότερα. Είναι μεν σημαντικές, αλλά δεν είναι σημείο αναφοράς. Δεν καθορίζουν το ποιος είσαι και το τι θα κάνεις με τη ζωή σου. Δεν είναι ο μόνος δρόμος. Η ζωή είναι γεμάτη επιλογές και ευκαιρίες. Όσοι προσπαθήσουν θα ανταμειφθούν και δεν είναι ο βαθμός το μόνο μέσο ανταμοιβής. Δώσε το καλύτερο που μπορείς και κράτα το κεφάλι ψηλά κι ένα χαμόγελο για τον εαυτό σου που το πάλεψε. Όλα τ’ άλλα θα έρθουν από μόνα τους.

Πηγή: https://beezdom.com

Η Παιδεία είναι το μόνο αντίδοτο στην κρίση και ξεκινά από το σπίτι

«Ίσως η κυριότερη παθογένεια των τελευταίων πολλών ετών να είναι το γεγονός ότι τα νέα ζευγάρια περίμεναν από τους δασκάλους των παιδιών τους να τα μάθουν τα αντίθετα με τα όσα οι ίδιοι, διά του παραδείγματος, τα μάθαιναν στο σπίτι…»

Το παραπάνω σχόλιο μου για ένα ακόμα απόσταγμα σοφίας της σπουδαίας αυτής Ελληνίδας αφορά τα όσα κατά καιρούς μας έχει πει για τους νέους και την παιδεία, αλλά εμπεριέχει και προσωπικές, τόσο επαγγελματικές όσο και οικογενειακές εμπειρίες.

Δεν υπάρχει στοχαστής, φιλόσοφος, παιδαγωγός που να μην μας μιλά για τη δύναμη του παραδείγματος, την μικρή σημασία που έχει για τα παιδιά μας το τι τους λέμε και τη μεγάλη που έχει το τι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις μας τους δείχνουμε. Αυτό είναι που ασυνείδητα, οι στην πλειοψηφία τους φτωχοί και αγράμματοι γονείς μας γνώριζαν και μέρα – νύχτα, με το παράδειγμα τους προσπαθούσαν να μας ωθήσουν στο δρόμο το σωστό. Θα μου πείτε, αυτό το γνωρίζουμε. Φυσικά, σήμερα είμαστε (συγκριτικά με τους γονείς μας) και πλούσιοι και μορφωμένοι, ας αξιοποιήσουμε λοιπόν για μια στιγμή αυτά μας τα πλεονεκτήματα και ας σκεφτούμε. Γιατί αυτό, ας μου επιτραπεί να δώσω τον χαρακτηρισμό «επιπολαιότητα» είναι που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Όπως θυμάστε, πριν τις δεκαετίες της ευημερίας οι οικογένειες πάσχιζαν να σπουδάσουν έστω και ένα μέλος τους και το πάσχιζαν δεν είναι σχήμα λόγου. Όμως το έκαναν, το θεωρούσαν χρέος στο μέλος της οικογένειας που «έπαιρνε» τα γράμματα, στο οικογενειακό όνομα αλλά και στην κοινωνία τους, μικρή ή μεγάλη. Σήμερα, λίγες μονάχα δεκαετίες μετά, η κατάσταση που βιώνουμε είναι κάτι παραπάνω από διαφορετική. Σήμερα, το σύνολο σχεδόν των παιδιών που τελειώνουν το σχολειό θα συνεχίσουν τις σπουδές τους, τα περισσότερα στην Κυπρο ή Ελλάδα, τα υπόλοιπα στο εξωτερικό. Με τόσους μορφωμένους, επιστήμονες και σοφούς η πατρίδα θα πρέπει να είναι τόπος ευδαιμονίας, χαράς και ευτυχίας, δεν είναι έτσι; Κι όμως δεν είναι, δυστυχώς δεν είναι. 

Τι φταίει; Πολλά, αλλά δεν αφορούν τη σημερινή στήλη. Το μήνυμα είναι διαφορετικό. Σήμερα τα παιδιά μας έχουν στο σύνολο τους τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Πρέπει όμως να δώσουμε την αρμόζουσα προσοχή στο τι. Το συνηθέστερο σφάλμα που εμείς, οι γονείς κάνουμε είναι να κρίνουμε με βάση τις δικές μας εμπειρίες αν όχι τα δικά μας θέλω. Όμως να μην κρίνουμε «εξ ιδίων τα αλλότρια» μας δίδαξαν οι παππούδες μας, ας τους ακούσουμε και δεν θα χάσουμε. Λίγο πριν την απόφαση των σπουδών ας θυμηθούμε αυτό: Η εξαετία 18 – 24 είναι η πιο επιδραστική στη ζωή του ατόμου, αυτή που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το μέλλον του. Ας αποφασίσουμε με σύνεση… 

Πηγή: www.greekteachers.gr

Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι δημιουργεί παιδιά που τα θέλουν όλα

Πολλοί γονείς παραπονιούνται πως τα σημερινά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο, είναι «ανυπάκουα» και δεν αναλαμβάνουν ευθύνες.

          Σύμφωνα με έναν από τους πιο γνωστούς παιδιάτρους της Γαλλίας, τον Αλντό Ναουρί, η αιτία όλων αυτών κρύβεται στο υπερβολικό φιλελευθερισμό στο σπίτι. Για πολλούς οι θέσεις του γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί είναι αιρετικές: προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον – όπως γράφει και το οπισθόφυλλο του βιβλίου του «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά». «Στη σύγχρονη τάση του «μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα» ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Στα συνεχή «ναι» των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα «όχι» που καταφάσκει στη ζωή»

     Τα παιδιά έχουν αναπτύξει την λανθασμένη εντύπωση πως μπορούν να τα έχουν όλα. Και όχι μόνο ότι μπορούν, αλλά και ότι δικαιούνται να τα έχουν όλα. Δεν υπάρχει αίσθηση ματαίωσης, η οποία είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξή τους, γι’ αυτό και στις μέρες μας, «κακομαθημένα» δεν είναι μόνο τα παιδιά των πλουσίων, αλλά και της μεσαίας τάξης.

Ο γνωστός παιδίατρος συμβουλεύει τους γονείς είναι να αφήσουν τις ψυχαναλύσεις κατά μέρος και να αναλάβουν ξανά τον ρόλο τους στο σπίτι. Πολλοί γονείς, σύμφωνα με τον ίδιο, επειδή λείπουν ώρες από το σπίτι, νιώθουν τύψεις και ενοχές. Προκειμένουν λοιπόν να επανορθώσουν, παρέχουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά και λένε όλο και λιγότερα όχι. Πρόκειται για μια «γλυκερή ψευδοστοργή» που αντί να διαπαιδαγωγεί και να χτίζει χαρακτήρες, δημιουργεί κακομαθημένα παιδιά, που τα θέλουν όλα δικά τους και διατηρούν μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας.

Το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί, λέει ο Ναουρί, είναι να φοβάσαι μην το «τραυματίσεις». 

Και δεν εννοεί με ξύλο, τιμωρίες και άσχημα λόγια, αλλά με το πιο απλό πράγμα του κόσμου: με να του βάζεις όρια, να λες «όχι» και να τραβάς «κόκκινες» γραμμές. Δεν είναι τυχαίο που συχνά συναντάμε μεγάλα παιδιά με μπιμπερό ή πιπίλα, παιδιά που δεν ξέρουν να δέσουν τα κορδόνια τους, και που φωνάζουν απ’ όλα τα δωμάτια τις ανάγκες τους, αντί να αυτοεξυπηρετηθούν. Παιδιά που ωρύονται όταν δεν γίνεται το δικό τους.

Σήμερα πολλά παιδιά έχουν μετατραπεί σε αφέντες και οι γονείς σε δούλους. Και σε αυτό δεν φταίνει άλλοι από τους γονείς. Οι γονείς έχουν τεθεί στην  υπηρεσία των παιδιών τους, ξεχνώντας ότι δεν είναι ίσοι με αυτά, αλλά εκείνοι που βάζουν τους κανόνες.

Το «σέβομαι την προσωπικότητα του παιδιού μου», δεν σημαίνει ότι το αφήνω να κάνε ότι θέλει, σημαίνει ότι του δίνω το δικαίωμα να διαλέξει μέσα από επιλογές που εγώ έχω ορίσει ότι είναι σωστές γι’ αυτό, καθώς εγώ είμαι ο ενήλικας.

Πηγή:  http://www.themamagers.gr