Η Παιδεία είναι το μόνο αντίδοτο στην κρίση και ξεκινά από το σπίτι

«Ίσως η κυριότερη παθογένεια των τελευταίων πολλών ετών να είναι το γεγονός ότι τα νέα ζευγάρια περίμεναν από τους δασκάλους των παιδιών τους να τα μάθουν τα αντίθετα με τα όσα οι ίδιοι, διά του παραδείγματος, τα μάθαιναν στο σπίτι…»

Το παραπάνω σχόλιο μου για ένα ακόμα απόσταγμα σοφίας της σπουδαίας αυτής Ελληνίδας αφορά τα όσα κατά καιρούς μας έχει πει για τους νέους και την παιδεία, αλλά εμπεριέχει και προσωπικές, τόσο επαγγελματικές όσο και οικογενειακές εμπειρίες.

Δεν υπάρχει στοχαστής, φιλόσοφος, παιδαγωγός που να μην μας μιλά για τη δύναμη του παραδείγματος, την μικρή σημασία που έχει για τα παιδιά μας το τι τους λέμε και τη μεγάλη που έχει το τι με τις πράξεις ή τις παραλείψεις μας τους δείχνουμε. Αυτό είναι που ασυνείδητα, οι στην πλειοψηφία τους φτωχοί και αγράμματοι γονείς μας γνώριζαν και μέρα – νύχτα, με το παράδειγμα τους προσπαθούσαν να μας ωθήσουν στο δρόμο το σωστό. Θα μου πείτε, αυτό το γνωρίζουμε. Φυσικά, σήμερα είμαστε (συγκριτικά με τους γονείς μας) και πλούσιοι και μορφωμένοι, ας αξιοποιήσουμε λοιπόν για μια στιγμή αυτά μας τα πλεονεκτήματα και ας σκεφτούμε. Γιατί αυτό, ας μου επιτραπεί να δώσω τον χαρακτηρισμό «επιπολαιότητα» είναι που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Όπως θυμάστε, πριν τις δεκαετίες της ευημερίας οι οικογένειες πάσχιζαν να σπουδάσουν έστω και ένα μέλος τους και το πάσχιζαν δεν είναι σχήμα λόγου. Όμως το έκαναν, το θεωρούσαν χρέος στο μέλος της οικογένειας που «έπαιρνε» τα γράμματα, στο οικογενειακό όνομα αλλά και στην κοινωνία τους, μικρή ή μεγάλη. Σήμερα, λίγες μονάχα δεκαετίες μετά, η κατάσταση που βιώνουμε είναι κάτι παραπάνω από διαφορετική. Σήμερα, το σύνολο σχεδόν των παιδιών που τελειώνουν το σχολειό θα συνεχίσουν τις σπουδές τους, τα περισσότερα στην Κυπρο ή Ελλάδα, τα υπόλοιπα στο εξωτερικό. Με τόσους μορφωμένους, επιστήμονες και σοφούς η πατρίδα θα πρέπει να είναι τόπος ευδαιμονίας, χαράς και ευτυχίας, δεν είναι έτσι; Κι όμως δεν είναι, δυστυχώς δεν είναι. 

Τι φταίει; Πολλά, αλλά δεν αφορούν τη σημερινή στήλη. Το μήνυμα είναι διαφορετικό. Σήμερα τα παιδιά μας έχουν στο σύνολο τους τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Πρέπει όμως να δώσουμε την αρμόζουσα προσοχή στο τι. Το συνηθέστερο σφάλμα που εμείς, οι γονείς κάνουμε είναι να κρίνουμε με βάση τις δικές μας εμπειρίες αν όχι τα δικά μας θέλω. Όμως να μην κρίνουμε «εξ ιδίων τα αλλότρια» μας δίδαξαν οι παππούδες μας, ας τους ακούσουμε και δεν θα χάσουμε. Λίγο πριν την απόφαση των σπουδών ας θυμηθούμε αυτό: Η εξαετία 18 – 24 είναι η πιο επιδραστική στη ζωή του ατόμου, αυτή που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το μέλλον του. Ας αποφασίσουμε με σύνεση… 

Πηγή: www.greekteachers.gr

Ο υπερβολικός φιλελευθερισμός στο σπίτι δημιουργεί παιδιά που τα θέλουν όλα

Πολλοί γονείς παραπονιούνται πως τα σημερινά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα στο σχολείο, είναι «ανυπάκουα» και δεν αναλαμβάνουν ευθύνες.

          Σύμφωνα με έναν από τους πιο γνωστούς παιδιάτρους της Γαλλίας, τον Αλντό Ναουρί, η αιτία όλων αυτών κρύβεται στο υπερβολικό φιλελευθερισμό στο σπίτι. Για πολλούς οι θέσεις του γάλλου παιδιάτρου Αλντό Ναουρί είναι αιρετικές: προτρέπει τις μαμάδες να πάψουν να «ασκούν γοητεία» στα παιδιά τους, τους μπαμπάδες να μην αρκούνται στο ρόλο του παρατηρητή, και τους δύο γονείς να δώσουν έμφαση στη μεταξύ τους σχέση. Στηλιτεύει τη «γλυκερή ψευδοστοργή» των σημερινών γονιών, που δεν διαπαιδαγωγεί αλλά συντηρεί την αίσθηση της παιδικής παντοδυναμίας υπονομεύοντας το μέλλον – όπως γράφει και το οπισθόφυλλο του βιβλίου του «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά». «Στη σύγχρονη τάση του «μπορείς και δικαιούσαι να τα έχεις όλα» ο Αλντό Ναουρί αντιτάσσει: «Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, αλλά μπορείς να παλέψεις για να έχεις όσο το δυνατόν περισσότερα». Στα συνεχή «ναι» των γονιών που διαλύουν τον ατομικό ψυχισμό και τον κοινωνικό ιστό αντιπαραβάλλει ένα «όχι» που καταφάσκει στη ζωή»

     Τα παιδιά έχουν αναπτύξει την λανθασμένη εντύπωση πως μπορούν να τα έχουν όλα. Και όχι μόνο ότι μπορούν, αλλά και ότι δικαιούνται να τα έχουν όλα. Δεν υπάρχει αίσθηση ματαίωσης, η οποία είναι πολύ σημαντική για την ανάπτυξή τους, γι’ αυτό και στις μέρες μας, «κακομαθημένα» δεν είναι μόνο τα παιδιά των πλουσίων, αλλά και της μεσαίας τάξης.

Ο γνωστός παιδίατρος συμβουλεύει τους γονείς είναι να αφήσουν τις ψυχαναλύσεις κατά μέρος και να αναλάβουν ξανά τον ρόλο τους στο σπίτι. Πολλοί γονείς, σύμφωνα με τον ίδιο, επειδή λείπουν ώρες από το σπίτι, νιώθουν τύψεις και ενοχές. Προκειμένουν λοιπόν να επανορθώσουν, παρέχουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά και λένε όλο και λιγότερα όχι. Πρόκειται για μια «γλυκερή ψευδοστοργή» που αντί να διαπαιδαγωγεί και να χτίζει χαρακτήρες, δημιουργεί κακομαθημένα παιδιά, που τα θέλουν όλα δικά τους και διατηρούν μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας.

Το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να κάνεις σε ένα παιδί, λέει ο Ναουρί, είναι να φοβάσαι μην το «τραυματίσεις». 

Και δεν εννοεί με ξύλο, τιμωρίες και άσχημα λόγια, αλλά με το πιο απλό πράγμα του κόσμου: με να του βάζεις όρια, να λες «όχι» και να τραβάς «κόκκινες» γραμμές. Δεν είναι τυχαίο που συχνά συναντάμε μεγάλα παιδιά με μπιμπερό ή πιπίλα, παιδιά που δεν ξέρουν να δέσουν τα κορδόνια τους, και που φωνάζουν απ’ όλα τα δωμάτια τις ανάγκες τους, αντί να αυτοεξυπηρετηθούν. Παιδιά που ωρύονται όταν δεν γίνεται το δικό τους.

Σήμερα πολλά παιδιά έχουν μετατραπεί σε αφέντες και οι γονείς σε δούλους. Και σε αυτό δεν φταίνει άλλοι από τους γονείς. Οι γονείς έχουν τεθεί στην  υπηρεσία των παιδιών τους, ξεχνώντας ότι δεν είναι ίσοι με αυτά, αλλά εκείνοι που βάζουν τους κανόνες.

Το «σέβομαι την προσωπικότητα του παιδιού μου», δεν σημαίνει ότι το αφήνω να κάνε ότι θέλει, σημαίνει ότι του δίνω το δικαίωμα να διαλέξει μέσα από επιλογές που εγώ έχω ορίσει ότι είναι σωστές γι’ αυτό, καθώς εγώ είμαι ο ενήλικας.

Πηγή:  http://www.themamagers.gr

Αυτά είναι τα επαγγέλματα που θα έχουν ζήτηση τα επόμενα χρόνια

Εποχή προβληματισμού και αποφάσεων. Χιλιάδες νέοι ετοιμάζονται για ένα από τα σημαντικότερα βήματα της ζωής τους, την επιλογή σπουδών και κατ' επέκταση καριέρας.

Oι τίτλοι και ο κλάδος σπουδών δεν είναι η εγγύηση για επαγγελματική αποκατάσταση, χρειάζονται κι άλλα πράγματα όπως επαγγελματισμός, όρεξη, κοινωνικότητα, θετική διάθεση, σκληρή δουλειά, αλλά αποτελεί την βασική παράμετρο επαγγελματικής σταδιοδρομίας.

Eπίσης η καλύτερη επένδυση είναι η γνώση.

"Γνώση η οποία κάνει τον άνθρωπο πιο  ανοιχτόμυαλο, του ανοίγει ορίζοντες για καλύτερο επαγγελματικό, οικογενειακό, κοινωνικό μέλλον αλλά, και από την άλλη μας κάνει  καλύτερους ανθρώπους. Στις μέρες μας που η οικονομική κρίση υποβόσκει παντού το καλύτερο αντίδοτο είναι η μόρφωση γι' αυτό ας εκμεταλλευτούμε την περίοδο αυτή στο να εξασφαλίζουμε όσο το δυνατό περισσότερα προσόντα για να μπορέσουμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί στο νέο περιβάλλον που θα προκύψει μετά την οικονομική κρίση."

Ποιοι όμως είναι οι κλάδοι σπουδών, σύμφωνα με τις προβλέψεις των ειδικών, που αναμένονται να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο τα επόμενα χρόνια και να δώσουν λύση στο πρόβλημα της ανεργίας;

 Αποκατάσταση
Οι εξειδικευμένοι θεραπευτές, οι λογοθεραπευτές και οι φυσιοθεραπευτές που εργάζονται με ασθενείς που χρειάζονται αυτό το είδος της ιατρικής υποστήριξης φαίνεται ότι θα έχουν την πρωτοκαθεδρία από δω και στο εξής. Σε συνδυασμό με τους ασφαλιστές που προωθούν και προσφέρουν νέα προγράμματα υγείας, οι θεραπευτές των παραπάνω κατηγοριών θα καλύπτουν ανάγκες που δημιουργούνται συνεχώς σε ιατρεία, σχολεία, κέντρα αποκατάστασης, κ.α.

Διαδίκτυο και ιστοσελίδες
Οι γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης στον τομέα της τεχνολογίας δημιουργούν συνεχώς ανάγκες πάνω στο κομμάτι αυτό. Οι άνθρωποι που εργάζονται πάνω στη δημιουργία, τη διατήρηση και τη δημοσίευση κειμένων ιστοσελίδων, καθώς και στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης προβλέπεται ότι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες καριέρας το επόμενο διάστημα. Ήδη μία νέα ειδικότητα που κάνει θραύση στο εξωτερικό αυτό το διάστημα είναι ο social sitter (η ορολογία προκύπτει από τη baby sitter), o οποίος αναλαμβάνει να ενημερώνει και να τρέχει τους προσωπικούς λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, LinkedIn) ενός επαγγελματία όταν εκείνος δεν διαθέτει ελεύθερο χρόνο γι' αυτό. Αντίστοιχες θέσεις εργασίας θα υπάρχουν και σε όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, μια που το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας.

Διαχείριση των αποβλήτων
Καθώς η ανακύκλωση μπαίνει στην καθημερινότητά μας και η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί επιτακτική ανάγκη, οι κανονισμοί για την διαχείριση αποβλήτων γίνονται όλο και πιο αυστηροί. Αυτό σημαίνει ότι η συγκεκριμένη βιομηχανία θα παρουσιάσει μία ανάπτυξη και θα δημιουργήσει πολλές θέσεις εργασίας. Οι εργαζόμενοι που ασχολούνται με οτιδήποτε αφορά στον τομέα αυτό, από τη συλλογή, την επεξεργασία και την περαιτέρω παρακολούθηση των σκουπιδιών, θα είναι περιζήτητοι. Επιπλέον, οι συνεχώς μεταβαλλόμενες πρακτικές αειφορίας και οι νέοι πιο οικολογικοί τρόποι για την αντιμετώπιση των αποβλήτων μπορεί να προσφέρουν μια δυναμική καριέρα με υψηλούς μισθούς στο επιστημονικό προσωπικό που δραστηριοποιείται στον τομέα αυτό.

Αειφόρος ανάπτυξη και βιωσιμότητα
"Going green" είναι το μήνυμα της εποχής μας για όλους τους τομείς. Και όσοι το πήραν και αποφάσισαν να το αξιοποιήσουν και επαγγελματικά θα έχουν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν και μία θέση εργασίας. Στις μέρες η βιωσιμότητα μίας εταιρίας συνδέεται άμεσα με την οικολογική πολιτική που ακολουθεί, προσπαθώντας να αποδείξει ότι λειτουργεί με βάση τους διεθνείς κανονισμούς.

Ξένες γλώσσες
Όσο η παγκόσμια αγορά επεκτείνεται, διερμηνείς, εκπαιδευτές και μεταφραστές, που συνδέονται με τον τομέα της γλώσσας έχουν σημαντικές ευκαιρίες απορρόφησης στην αγορά εργασίας. Ειδικότερα, οι μεταφραστές γλωσσών εκτός της Ευρώπης, όπως της κινεζική και της αραβικά γλώσσας δείχνει να είναι περιζήτητοι.

Υγειονομική περίθαλψη
Τα νέα δεδομένα όπως η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η γήρανση του πληθυσμού δημιουργούν νέες ανάγκες στην αγορά εργασίας. Οι νοσοκόμοι και οι νοσοκόμες, αλλά και όσοι μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες υγείας και βοήθεια στο σπίτι θεωρούνται απαραίτητοι για τους ηλικιωμένους που ζουν πλέον μόνοι τους και όχι με τα παιδιά τους.

Οφθαλμολογία
Ανάπτυξη και θέσεις εργασίας αναμένεται να παρουσιάσει στον κλάδο υγείας και ο τομέας της οφθαλμολογίας. Οι νέες τεχνολογίες που μπαίνουν σιγά σιγά στη ζωή όλων μας επιβαρύνουν τα μάτια μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι αυξανόμενες απαιτήσεις των ασθενών που αναζητούν φροντίδα για τα μάτια τους να κάνει δημοφιλείς τους οφθαλμίατρους.

Λογιστική-Οικονομικά
Οι λογιστές ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένα επάγγελμα με προοπτικές ακόμη και μέσα στην πιο βαθιά οικονομική κρίση. Όσο η φορολογία παραμένει οι λογιστές είναι απαραίτητοι τόσο για τους ιδιώτες όσο και για τις επιχειρήσεις.

Ασφάλεια
Την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερες επιχειρήσεις δίνουν βαρύτητα στην ασφάλεια και στις υπηρεσίες περιπόλου. Η ειδικότητα του φρουρού που εργάζεται μέσα και έξω από μια εταιρία προσπαθώντας να αποτρέψει δυσάρεστα περιστατικά θα συνεχίσει να παρουσιάζει ζήτηση.










 


Πηγή:
https://www.alphanews.live/cyprus/ayta-einai-ta-epaggelmata-poy-tha-ehoyn-zitisi-ta-epomena-hronia

Οι 20 χρυσοί κανόνες του Δρ Λουίς Ρόχας Μάρκος για τα παιδιά

1. Βάλτε όρια και να θυμάστε ότι εσείς είστε ο καπετάνιος του καραβιού. Τα παιδιά σας θα αισθανθούν πιο σίγουρα ξέροντας πως εσείς έχετε τον έλεγχο του πηδαλίου.

2. Προσφέρετε στα παιδιά έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής, γεμάτο από αυτό που τα παιδιά χρειάζονται, όχι από αυτό που θέλουν. Μη φοβάστε να πείτε «όχι» στα παιδιά σας, αν αυτό που θέλουν δεν είναι αυτό που χρειάζονται.

3. Προσπαθήστε να τους δώσετε θρεπτική τροφή και μειώστε την τροφή – σκουπίδι.

4. Να περνάτε τουλάχιστον μια ώρα ημερησίως στον καθαρό αέρα, πάρκα, εξοχή κλπ

5. Απολαύστε καθημερινά ένα οικογενειακό βραδινό φαγητό χωρίς έξυπνα τηλέφωνα ή τεχνολογία που θα τους αποσπά την προσοχή.

6. Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια με όλη την οικογένεια ή, αν τα παιδιά είναι πολύ μικρά για επιτραπέζια, αφεθείτε να παρασυρθείτε από τα ενδιαφέροντά τους κι επιτρέψτε να είναι εκείνα που θα καθοδηγούν το παιχνίδι.

7. Εμπλέξτε τα παιδιά σας σε κάποια από τις δραστηριότητες ή τα καθήκοντα του σπιτιού σύμφωνα με την ηλικία τους (να διπλώνουν τα ρούχα, να τακτοποιούν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν τα ρούχα, να ξεπακετάρουν τα φαγητά, να στρώνουν το τραπέζι, να ταΐζουν τον σκύλο κλπ.)

8. Καθιερώστε μια συνεπή ρουτίνα ως προς την ώρα ύπνου, για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας κοιμάται όσο χρειάζεται. Τα ωράρια θα είναι ακόμη πιο σημαντικά για παιδιά σε σχολική ηλικία.

9. Διδάξτε υπευθυνότητα κι ανεξαρτησία. Μην τα προστατεύετε υπερβολικά έναντι κάθε απογοήτευσης ή κάθε λάθους. Τα να κάνουν λάθη θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και να μάθουν να υπερνικούν τις προκλήσεις της ζωής.

10. Μη φτιάχνετε την τσάντα τού παιδιού σας, μην τους την κουβαλάτε, μην τους πηγαίνετε την εργασία που ξέχασαν, μην τους ξεφλουδίζετε την μπανάνα ή το πορτοκάλι, αν μπορούν να το κάνουν μόνα τους (4-5 ετών). Αντί να τους δίνετε το ψάρι, μάθετέ τους να ψαρεύουν.

11. Μάθετέ τους να περιμένουν και να αναβάλουν την ικανοποίηση.

12. Δώστε ευκαιρίες για «πλήξη», μια και η πλήξη είναι η στιγμή οπότε και ξυπνά η δημιουργικότητα. Μην αισθάνεστε υπεύθυνος να διασκεδάζουν τα παιδιά όλη την ώρα.

13. Μη χρησιμοποιείτε την τεχνολογία ως θεραπεία για τη βαρεμάρα, μήτε να τους την προσφέρετε στην πρώτη ευκαιρία απραξίας.

14. Αποφύγετε τη χρήση τής τεχνολογίας στο τραπέζι, στο αυτοκίνητο, στα εστιατόρια, στα εμπορικά κέντρα. Χρησιμοποιείστε αυτές τις στιγμές ως ευκαιρίες κοινωνικοποίησης, εκπαιδεύοντας έτσι τον εγκέφαλό τους να ξέρει να λειτουργεί όταν βρίσκονται σε κατάσταση: «πλήξη»

15. Βοηθήστε τους να φτιάξουν ένα «βαζάκι πλήξης» με ιδέες για δραστηριότητες για όταν θα βαριούνται.

16. Να είστε συναισθηματικά διαθέσιμος ούτως ώστε να «συνδέεστε» με το παιδί σας και να του διδάσκετε αυτορρύθμιση και κοινωνικές δεξιότητες.

17. Τα βράδια απενεργοποιείστε τα τηλέφωνα, όταν τα παιδιά πρέπει να πάνε για ύπνο, ούτως ώστε να αποφύγετε την ψηφιακή απόσπαση προσοχής.

18. Γίνετε ένας συναισθηματικός ρυθμιστής ή προπονητής των παιδιών σας. Διδάξτε τους να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται την απογοήτευση ή την οργή τους.

19. Μάθετέ τους να χαιρετούν, να αλλάζουν ρόλους, να μοιράζονται χωρίς να μένουν με άδεια χέρια, να λένε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», να παραδέχονται τα λάθη τους και να ζητούν συγγνώμη (μην τους το επιβάλετε), και να είστε το πρότυπο όλων αυτών των αξιών που θέλετε να μεταδώσετε.

20. Συνδεθείτε συναισθηματικά – χαμογελάστε, αγκαλιάστε, φιλήστε, γαργαλήστε, διαβάστε, χορέψτε, παίξτε ή μπουσουλήστε μαζί τους.

Τα «δεν θέλω να σου λείψει τίποτα» έφτιαξαν παιδιά που τα θέλουν όλα δικά τους

Όχι, δεν χρειάζεται να είσαι εύπορος για να αφήνεις το παιδί σου να ξοδεύει αλόγιστα το χρήμα.

 

Όχι, αυτό δεν είναι φαινόμενο των πλουσίων. Είναι μια ιδιόρρυθμη «κατάρα» που ακολουθεί την κυπριακή οικογένεια. Μια νοοτροπία βγαλμένη από τον καιρό του πολέμου που πραγματικά κανείς δεν είχε να φάει. Ή σχεδόν κανείς.

Αυτή την ψυχολογική «πείνα», την αγωνία μην μείνει κανείς νηστικός, την μανία να μπουκώσουμε το παιδί, την πέρασαν οι γιαγιάδες στους γονείς μας και εκείνοι σε εμάς, τους σημερινούς γονείς. Μόνο που εμείς δεν μπουκώνουμε πια το παιδί με φαγητό, αλλά με υλικά αγαθά για <<να μην τους λείψει τίποτα>>

Ατελείωτα παιχνίδια, το τελευταίο γκάτζετ της αγοράς γιατί δεν μπορεί να έχει όλη η τάξη iphone και να μην έχει το δικό μου παιδί. Δεν μπορεί να φοράνε όλοι τα adidas superstar, και μάλιστα με τη μαύρη ρίγα, και να μην τα φοράει το δικό μου. Γιατί θα έρθει το παιδί από το σχολείο κλαμένο και θα πει «μόνο εγώ δεν έχω αυτό, το δείνα και το τάδε». Και θα πεις εσύ που ενδεχομένως δεν έχεις να πληρώσεις τον λογαριασμό της ΑΗΚ «ναι, αλλά παιδί είναι, δεν μπορεί να το κοροϊδεύουν τα άλλα επειδή δεν έχει ίδια πράγματα με τα δικά τους».

Κι έτσι ο κάθε γονιός σφίγγει κι άλλο το ζωνάρι για να μην «λείψει τίποτα» στο παιδί του.

Αυτή η τρελή νοοτροπία έχει λογική, όταν μιλάμε για κάτι που θα οξύνει το πνεύμα του παιδιού και θα το κάνει καλύτερο άνθρωπο.

Δεν τίθεται θέμα διαπραγμάτευσης για να αποκτήσει το βλαστάρι μας ένα καλό ορθοπεδικό παπούτσι που δεν θα του καταστρέψει τα πόδια, να επισκεφτεί ένα μουσείο, να συμμετέχει σε μια εκδρομή, σε ένα ταξίδι, να κάνει μια δραστηριότητα που θα το ωφελήσει. Αλλά να αποκτά ό,τι ζητήσει, όποτε το ζητήσει είναι βλαβερό για το ίδιο.

Τα παιδιά, από μια ηλικία και πάνω είναι καλό να ξέρουν ότι στη ζωή υπάρχουν πολλά που θα τους λείψουν και πως δεν γίνεται να τα έχουν όλα. Κι αν θέλουν να αποκτήσουν το τάδε τάμπλετ θα πρέπει να προσπαθήσουν κι αυτά γι’ αυτό. Πώς; Ανταλάσσοντάς το με το χαρτζιλίκι τους, με μια υποχρέωση που θα αναλάβουν – π.χ να πηγαίνουν βόλτα έναν σκύλο που δεν είναι δικός τους, να στρώνουν το κρεβάτι των γονιών τους, να μαζεύουν τα πιάτα κάθε βράδυ – δανείζομαι παραδείγματα, ο κάθε γονιός μπορεί να βρει δεκάδες στόχους και πολύ καλύτερους από τους προτεινόμενους.

Η κόρη μιας φίλης μου είχε ένα μεταχειρισμένο iphone (πέμπτη δημοτικού παρακαλώ). Της το είχε χαρίσει ο πατέρας της, γιατί του έκαναν δώρο ένα από τη δουλειά του. Η μικρή είχε βρεθεί ξαφνικά με ένα υπερπανάκριβο κινητό στα χέρια, το οποίο δεν είχε «κερδίσει». Φυσικά δεν κατάλαβε την αξία του. Συχνά πυκνά είχε αποκτήσει και τη συνήθεια να το πετάει στον αέρα και να το ξαναπιάνει. Μια από τις πολλές φορές αυτού του ανόητου παιχνιδιού, το κινητό έπεσε και έσπασε.

Οι γονείς της αφού τη μάλωσαν, της το έφτιαξαν (της έκαναν τα μούτρα κρέας κοινώς). Η μικρή συνέχιζε να το πετάει και έσπασε για δεύτερη φορά. Το ξαναέφτιαξαν. Όταν έσπασε και την τρίτη δεν το έφτιαξαν – επιτέλους – και της είπαν ότι για να αποκτήσει τρίτο κινητό και φυσικά όχι iphone θα έπρεπε να παίρνει κάθε μέρα τοστ από το σπίτι και να μην ξαναγοράσει τίποτα από την καντίνα του σχολείου μέχρι να συγκεντρώσει με τα χρήματα αυτά το ποσό για το νέο της κινητό, που κρίθηκε από την οικογένεια ότι θα κόστιζε το πολύ 120 ευρώ.

Έτσι και έγινε και το κινητό αγοράστηκε. Η μικρή από τότε δεν το ξαναπέταξε ποτέ στον αέρα και το πρόσεχε σαν τα μάτια της. Κοινώς έμαθε αφενός ότι τα υλικά αγαθά δεν τα φέρνει ένα μαγικό τζίνι και κυρίως να εκτιμά όσα έχει.

Όλοι μας θέλουμε να μεγαλώσουμε παιδιά, γεμάτα ευγνωμοσύνη και καθόλου κακομαθημένα αλλά οι περισσότεροι δεν ξέρουμε τον τρόπο.

Η Αμερικανίδα ψυχολόγος/ παιδοψυχολόγος Sheryl Ziegler έφτιαξε μια πολύ κατατοπιστική λίστα που μας βοηθά να μην φτιάξουμε κακομαθημένα παιδιά.

1. Να λέμε πιο συχνά ‘όχι’ στις απαιτήσεις τους: Ακόμα κι αν μπορούμε να τους αγοράσουμε αυτό που μας ζητούν, καλό είναι να βάζουμε όρια και να αντισταθούμε στον πειρασμό να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις του άμεσα.

2. Να νιώθουν ευγνωμοσύνη γι΄αυτά που έχουν. Η ευγνωμοσύνη δεν μαθαίνεται μέσα από τη θεωρία, αλλά μέσα από το παράδειγμα. Θα εκτιμούν περισσότερο αυτά που έχουν, αν δεν τα έχουν όποτε θέλουν και αν έχουν προσπαθήσει γι’ αυτά.

3. Να καταλάβουν ότι η ζωή δεν είναι δίκαιη. Μέσα σε ορισμένα πλαίσια δεν είναι και τόσο σκληρό για τα παιδιά να μάθουν ότι η ζωή κάποιες φορές δεν είναι δίκαιη και ίσως βιώσουν κάποιες απογοητεύσεις. Πρέπει να μάθουν ότι τα λάθη είναι ένας τρόπος να εξελιχθούν και να μάθουν μέσα από αυτά.

4. Μην αγοράζουμε πολλά παιχνίδια: Επειδή ένα πολυκατάστημα έχει πολύ φτηνές κούκλες ή αυτοκινητάκια δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγοράσουμε καμιά δεκαριά για τα παιδιά σας. Μία αρκεί ώστε να την αγαπήσουν και να την εκτιμήσουν.

5. Να μάθουν την αξία των χρημάτων. Αν τους μάθουμε να διαχειρίζονται το χαρτζιλίκι τους από μικρά, θα τους δώσουμε τις βάσεις για σωστή οικονομική διαχείριση ως ενήλικες.

6. Να τους μιλήσουμε για μας. Ας πούμε στα παιδιά μας πώς ακολουθήσαμε την καριέρα μας, πώς βρήκαμε την πρώτη μας δουλειά και πώς βγάζουμε χρήματα. Έτσι θα εκτιμήσουν περισσότερο όσα τους δίνονται.

 

Πηγή: themamagers.gr

Thessaloniki Arts and Culture

Η ΑΝΑΓΩΓΗ ΣΤΙΣ ΠΑΓΚΥΠΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ – ΒΑΘΜΟΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ – ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ

ΠΡΙΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΩΓΗ , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΟΟΟΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΕ ΟΟΟΟΛΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ.

ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΕΚΤΙΜΗΤΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΓΩΓΗΣ , ΟΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΕΛΑΦΡΩΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ , ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΣΕΙΡΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ. ΔΗΛΑΔΗ ΟΠΟΙΟΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙ Π.Χ. ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ , ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ.

1. Η ΑΝΑΓΩΓΗ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΙΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 1 Ως 20 , ΣΤΟ 8 Ως 20 , ΔΗΛΑΔΗ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΟΡΟ 1 , ΠΑΙΡΝΕΙ ΒΑΘΜΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ 8!!!!

2. ΚΑΘΕ ΒΑΘΜΟΣ ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΜΑΘΗΤΗ , ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ ΜΕ ΚΛΙΜΑΚΑ ΩΣ ΤΟ 200 ( ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΩΝ)
Π.Χ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΘΗΚΑ ΜΕ 83 + 81.5 = 164.5

3. Ο ΒΑΘΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΔΙΑΙΡΕΙΤΑΙ ΔΙΑ 10  ΚΑΙ  ΣΤΕΛΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΧΘΕΙ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΙ 0.3 ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΤΡΑΜΗΝΑ ΕΠΙ 0.35 ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑ
ΠΧ. ΤΕΤΡΑΜΗΝΑ 17 ΚΑΙ 18 , ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 164.5/10=16.45
ΒΑΘΜΟΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ = 17Χ0.35 + 18Χ0.35 + 16.45Χ0.3= 17.185=17

4.ΑΝΑΓΩΓΗ ΣΤΑΔΙΟ 1.

α) ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΑΘΜΟΙ Α ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΣΑΓΩΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ  log[Α:(201-Α)]
ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΒΑΘΜΟΙ Β.
ΠΧ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Α=164.5  ==> Β = log [164.5:(201-164.5)] =0.65

β) ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ (ΤΟΥΣ Β)  ΒΓΑΙΝΕΙ Ο "ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ Μ" ΚΑΙ Η "ΤΥΠΙΚΗ ΑΠΟΚΛΙΣΗ Τ" ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ , ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΕΔΩΣΑΝ.
(ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙ ΑΥΤΑ ΡΩΤΑΤΕ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΡΜΟΥ)
ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ΜΕΣΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ , ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΕΣ Α

γ) Ο ΒΑΘΜΟΣ ΣΟΥ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ Γ=10 + 3[(Β-Μ):Τ]
ΠΧ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Β=0.65 , ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ Μ= 0,4 , ΤΥΠΙΚΗ ΑΠΟΚΛΙΣΗ Τ=0.09   ==> Γ= 10 +3[(0.65 – 0.4):0.09]=18.3

δ) Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΒΑΘΜΩΝ ΣΟΥ Γ , ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΟΥ (Ο ΠΡΩΤΟΣ )

5. ΑΝΑΓΩΓΗ ΣΤΑΔΙΟ 2.

ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΣΟΣΤΗΜΟΡΙΩΝ , ΤΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ ΕΞΟΜΑΛΥΝΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΒΑΘΜΟ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ 1

ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΗΜΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΑ, ΟΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ



Πιο κάτω δίνονται οι φόρμουλες, όπως δινονται απο την ιστοσελίδα του ΥΠΠ:

Γιατί εκπαιδεύουμε τα παιδιά σαν να έχουν μόνο αριστερό ημισφαίριο εγκεφάλου;

Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες που μελετούν την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου αυτός χωρίζεται σε δύο ημισφαίρια τα οποία όμως επικοινωνούν διαρκώς μεταξύ τους: το αριστερό ημισφαίριο των γνώσεων και της λογικής και το δεξιό ημισφαίριο των συναισθημάτων, της φαντασίας και της δημιουργικότητας. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να δίνουμε άλλο όνομα στο δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για συναισθήματά μας: το ονομάζουμε «καρδιά». Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως τελικά εκπαιδεύουμε τα παιδιά ξεχνώντας ότι έχουν και «καρδιά» που διψάει όχι για γνώσεις και πληροφορίες αλλά για συναισθήματα;

Κακά τα ψέματα, το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει μια τέτοια στοχοθεσία ώστε να προσφέρει στα παιδιά σχεδόν αποκλειστικά ακαδημαϊκή παιδεία. Δηλαδή έχει σκοπό τη μετάδοση πληροφοριών και γνώσεων -ομολογουμένως σημαντικών- στα παιδιά. Αυτή είναι φανερή φύση της εκπαίδευσης. Τι γίνεται όμως με την αθέατη φύση της, τα συναισθήματα;

Προφανώς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η μάθηση δεν λαμβάνει χώρα ανεξάρτητα από τα συναισθήματα του παιδιού. Το συναίσθημα είναι το σήμα που εκτοξεύεται προς και από τον ανθρώπινο εγκέφαλο συμπαρασύροντας μαζί του την προσδεμένη σε αυτό γνώση ή την πληροφορία. Όμως το κείμενο αυτό δεν έχει σκοπό να ασχοληθεί με την αξία των συναισθημάτων στην γνωστική εκπαιδευτική διαδικασία αλλά με αυτή καθαυτή την εκπαίδευση της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών ή ,όπως αλλιώς συνηθίζεται να ονομάζεται, με τη συναισθηματική νοημοσύνη τους. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να διδαχθεί; 

Είναι το σχολείο ο κατάλληλος χώρος για να καλλιεργηθούν τα συναισθήματα των παιδιών; 

Η βελτίωση της συναισθηματικής ικανότητας των παιδιών δεν φαίνεται να κατέχει περίοπτη θέση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σχεδόν αγνοείται και αυτό είναι εντυπωσιακό αν σκεφτούμε ότι ο ρόλος του σχολείου δεν είναι μόνο να παρέχει γνώσεις αλλά να διαμορφώσει συμπεριφορές, να κοινωνικοποιήσει και να προσφέρει ολιστική ωριμότητα στα παιδιά. Ας αναρωτηθούμε π.χ τι μπορεί να φανεί πιο χρήσιμο στη ζωή ενός ενήλικα : το να ξέρει να λύνει δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, να εκφράζει ένα φυσικό νόμο ή να μπορεί να ελέγχει το θυμό του, τις παρορμήσεις του, να είναι κοινωνικός και να μπορεί να κερδίζει την εμπιστοσύνη των άλλων;

Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα δεν είναι η αξία των συναισθηματικών δεξιοτήτων αφού αυτή θεωρείται δεδομένη αλλά το κατά πόσο αυτές μπορούν να καλλιεργηθούν και κατά πόσο ο κατάλληλος χώρος για να γίνει κάτι τέτοιο είναι το σχολείο; Η απάντηση είναι ότι όχι μόνο οι συναισθηματικές δεξιότητες μπορούν να καλλιεργηθούν αλλά και ότι ,ειδικά στις μέρες μας, επιβάλλεται ο κυριότερος χώρος στο οποίο θα λάβει χώρα κάτι τέτοιο να είναι το σχολείο. Μην ξεχνάμε ότι η συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού συμβαίνει κυρίως κατά τη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής του ηλικίας που διαμορφώνεται η προσωπικότητα δηλαδή τα χρόνια που του παρέχεται πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επίσης να μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι τα παιδιά και οι έφηβοι περνούν πολύ μεγάλο μέρος της ημέρας στο σχολείο. Οι βαθμοί ενός μαθητή μπορεί να μας πληροφορούν για την νοητική ανάπτυξή του αλλά δεν μας δίνουν κανέναν στοιχείο για την συναισθηματική του ανάπτυξη. Όμως ένας ψυχικά υγιής άνθρωπος έχει σε ισορροπία την νοητική ανάπτυξη με την συναισθηματική.

Η έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης (EQ)

Το 1995 ο πολύ γνωστός ψυχολόγος και συγγραφέας Daniel Goleman θεμελίωσε την έννοια της συναισθηματικής νοημοσύνης EQ ( Emotional Quotient). Μέχρι τότε κυριαρχούσε η έννοια της λογικής νοημοσύνης IQ (Intelligence Quotient).

Η συναισθηματική νοημοσύνη EQ αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να κατανοεί τα συναισθήματα, τόσο τα δικά του όσο και των άλλων, και να τα χειρίζεται αποτελεσματικά. Το EQ είναι ο πιο ποιοτικός δείκτης των σχέσεων με τους άλλους. Επίσης το EQ είναι επίκτητο και καλλιεργείται καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής ενός ατόμου , κυρίως βέβαια, όπως είπαμε και παραπάνω, κατά την παιδική και εφηβική ηλικία.

Η λογική νοημοσύνη IQ αναφέρεται μόνο στο γνωστικές και αριθμητικές ικανότητες του ατόμου. Είναι προκαθορισμένη από τη γέννηση του ατόμου και η εξέλιξή της φτάνει μέχρι κάποια ηλικία αλλά μετά σταματά. Το IQ δεν επηρεάζει σχεδόν καθόλου τις σχέσεις με τους άλλους.

Πόσες φορές αλήθεια δεν έχουμε συναντήσει ιδιαίτερα ευφυείς ανθρώπους ( με υψηλό IQ), οι οποίοι όμως δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά στις διαπροσωπικές τους σχέσεις; Και πόσες ακόμα φορές δεν έχουμε συναντήσει ανθρώπους όχι ιδιαίτερα ευφυείς ( με μέτριο IQ), οι οποίοι όμως τα καταφέρνουν μια χαρά στην προσωπική αλλά και στην επαγγελματική τους ζωή; Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ εύστοχο αυτό που κάνει ο σοφός λαός που διαχωρίζει το «έξυπνος» από το «ξύπνιος» και πιστεύω ότι δείχνει καθαρά τη διαφορά του ατόμου με υψηλό IQ από το άτομο με υψηλό EQ .

Χαρακτηριστικά ατόμου με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη (EQ)

Ο αυτοέλεγχος και η αυτοπειθαρχία. Η διαχείριση των παρορμήσεων. Η εύκολη προσαρμογή στις αλλαγές. Η απόδοση κάτω από συνθήκες πίεσης και άγχους. Η κατανόηση των συναισθημάτων του. Η κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων (ενσυναίσθηση). Η αισιοδοξία. Η αυτοπεποίθηση. Οι αυξημένες επικοινωνιακές ικανότητες. Το να κερδίζει την εμπιστοσύνη των άλλων. Η αποδοχή της κριτικής από τους άλλους (ως μέσου ανατροφοδότησης για την δική του βελτίωση). Η ικανότητα να ασκεί εποικοδομητική κριτική σε άλλους χωρίς να γίνεται επικριτικός. Η ικανότητα διαφωνίας χωρίς να προκαλεί ένταση στους άλλους. Η ανάληψη πρωτοβουλιών. Η καλλιέργεια σχέσεων. Η ανάπτυξη κινήτρων για επίτευξη στόχων. Η ικανότητα επιρροής και ηγεσίας. Η αντίσταση σε προκαταλήψεις. Η αποφασιστικότητα. Η υπομονή και η επιμονή. Η ικανότητά του να εμπνέει τους άλλους. Η πειθώ. Η ικανότητα να συνεργάζεται χωρίς να ανταγωνίζεται . Η ικανότητα συμμετοχής σε ομαδικές εργασίες. Η διατήρηση της ψυχραιμίας σε στιγμές κρίσεων. Η ικανότητα χαλιναγώγησης της ανυπομονησίας. Η υψηλή ικανότητα συγκέντρωσης. Η αποδοχή της ήττας και της αποτυχίας. Η ικανότητα να ακούει πριν μιλήσει. Η αποδοχή των αδυναμιών του. Το αυξημένο ήθος. Η μεγάλη εργατικότητα. 

Για ποιους λόγους το σχολείο δεν καλλιεργεί επαρκώς τις συναισθηματικές δεξιότητες;

Ας πάρουμε ξανά τους μαθητές. Φυσικά είναι πολύ μικροί ακόμα για να έχουν αποκτήσει σε ικανοποιητικό βαθμό τα παραπάνω χαρακτηριστικά των ατόμων με υψηλό EQ. Το ερώτημα όμως είναι αν στα σχολεία γίνεται προσπάθεια καλλιέργειας αυτών των χαρακτηριστικών; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά, όχι. Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους:

1) ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΒΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ
Καταρχάς τα αναλυτικά προγράμματα είναι γνωσιοκεντρικά, δεν αναφέρονται σχεδόν καθόλου στην καλλιέργεια του συναισθηματικού κόσμου των παιδιών. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η υποβάθμιση που έχουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα οι εικαστικές τέχνες, ο χορός , το θέατρο, η κίνηση, η μουσική, η άθληση. Αυτά θεωρούνται δευτερεύουσας αξίας σε σχέση με τα ακαδημαϊκά μαθήματα (γλώσσα, μαθηματικά ,φυσική, αρχαία, ιστορία…), κάτι που προβληματίζει καθώς αναμφισβήτητα αποτελούν πλούσιες «θρεπτικές ουσίες» ανάπτυξης της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επίσης είναι το μάθημα βιωματικών δράσεων ΣΚΖ ( Σχολική και Κοινωνική Ζωή) που διδασκόταν στη Α’ Γυμνασίου και που ήταν προσανατολισμένο στην διερεύνηση και καλλιέργεια των συναισθημάτων. Από το 2016-2017 το μάθημα αυτό θεωρήθηκε περιττό και ουσιαστικά καταργήθηκε μαζί με όλα τα υπόλοιπα μαθήματα βιωματικών δράσεων του Γυμνασίου( έξι συνολικά στον αριθμό). Σε μια λογική συμψηφισμού των εντυπώσεων στη θέση όλων των βιωματικών δράσεων που καταργήθηκαν και που διδάσκονταν μέσα το διδακτικό ωράριο καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους , βάλαμε τη πολυδιαφημισμένη «θεματική εβδομάδα». Αντί δηλαδή να εμπλουτίσουμε το Γυμνάσιο δίνοντας στη διδασκαλία βιωματικό προσανατολισμό που θα είχε σαν σκοπό να εκμεταλλευτεί τη δύναμη των συναισθημάτων στη μάθηση, κάνουμε πρόχειρα σχεδιασμένα και αποσπασματικά βιωματικά αφιερώματα «μιας εβδομάδας» ή «μιας ημέρας». 

2) Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΕ ΑΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΤΑ ΝΕΡΑ ΚΑΙ Η ΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Οι εκπαιδευτικοί φοβούνται -όχι αδικαιολόγητα – να περιπλανηθούν σε αχαρτογράφητα νερά και να δαπανήσουν ωφέλιμο διδακτικό χρόνο για την καλλιέργεια των συναισθηματικών δεξιοτήτων ξεφεύγοντας από τα γνώριμα μονοπάτια της διδασκαλία τους. Φυσικά ο δισταγμός τους αυτός ενισχύεται από το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι να βγάλουν τόσο μεγάλη ύλη μαθήματος που τους κάνει να στρεσάρονται καταλήγοντας «ότι δεν έχουν καιρό για χάσιμο». Αυτό που ίσως δεν έχουν σκεφτεί είναι ότι δεν χρειάζεται να αφιερώνουν ειδικές συνεδρίες (ομιλίες) καλλιέργειας συναισθηματικών δεξιοτήτων αλλά ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει κατά τη διάρκεια του μαθήματος, ως μέρος του μαθήματος κάθε φορά που παρουσιάζεται μια ευκαιρία. 

Επί παραδείγματι αν κατά τη διάρκεια του μαθήματος δημιουργηθεί κάποια ένταση μεταξύ των μαθητών (γεγονός πολύ συνηθισμένο) τότε ο εκπαιδευτικός συνήθως προσπαθεί να εξαφανίσει άμεσα την ένταση παίρνοντας κάποια περιστασιακά πειθαρχικά μέτρα ( επίπληξη, ωριαία αποβολή, στέλνει τους μαθητές στο γραφείο του διευθυντή). Έτσι όμως χάνεται μια μεγάλη ευκαιρία να καλλιεργηθούν οι συναισθηματικές δεξιότητες των μαθητών. Σίγουρα θα ήταν προτιμότερο να αρχίσει μια συζήτηση μικρής διάρκειας σχετικά με την ένταση που προκλήθηκε που θα έχει σαν σκοπό να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές μόνοι τους το λάθος τους, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να τους βοηθήσει να καλλιεργήσουν ένα από τα πιο πολύτιμα χαρακτηριστικά συναισθηματικής νοημοσύνης : τον αυτοέλεγχο. Θα μου πείτε ότι «έτσι όμως χάθηκε λίγο μάθημα». Τότε θα σας απαντήσω «ναι, αλλά πιθανόν να κερδίσαμε κάποιους μαθητές». Υπάρχει όμως και ένα δευτερογενές κέρδος με τέτοια αντιμετώπιση του παραπάνω συμβάντος : είναι πολύ πιθανόν να παρατηρήσουμε σιγά σιγά την ελάττωση της συχνότητας εμφάνισης παρόμοιων εντάσεων στην τάξη.

Ας ξεκινήσουμε από απλά πράγματα που φαίνεται ότι η πλειονότητα των μαθητών μας δεν έχει σχεδόν καθόλου καλλιεργήσει. Επί παραδείγματι: ας τους βοηθήσουμε να μάθουν να ακούνε πριν μιλήσουν, να μην έχουν ανυπομονησία , να μην ανταγωνίζονται τόσο πολύ μεταξύ τους, να αντέχουν να μην είναι το επίκεντρο της προσοχής, να επιχειρηματολογούν σωστά όταν εκφράζουν άποψη, να είναι ομαδικοί , να σέβονται την διαφορετικότητα, να αντέχουν την αποτυχία, να καταλάβουν την αξία των ανθρώπινων σχέσεων, να είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους, να μπαίνουν στη θέση του άλλου προσπαθώντας να καταλάβουν πως νιώθει, να σταθμίζουν τις συνέπειες των πράξεων τους πριν προβούν σε αυτές, να μάθουν να νοιάζονται και να μοιράζονται.

Οι εκπαιδευτικοί ας μην ξεχνούν ότι πέρα από τον διδακτικό ρόλο έχουν και παιδαγωγικό. Και ο παιδαγωγικός ρόλος πραγματώνεται με καταλύτη τις προσωπικές σχέσεις με τους μαθητές. Όταν δηλαδή οι μαθητές νιώσουν τέτοια εμπιστοσύνη απέναντι στους εκπαιδευτικούς τους ώστε να «ανοιχθούν» και να μιλήσουν για τις αγωνίες και τα όνειρά τους και το κυριότερο όταν νιώθουν ελεύθερα να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό και όχι μόνο εκείνο τον εαυτό που θεωρούν ότι περιμένει ο εκπαιδευτικούς από εκείνους για να τους ανταμείψει με καλή βαθμολογία. Μόνο με τέτοιες σχέσεις εμπιστοσύνης μπορούν οι μαθητές να αναπτύξουν τον ανθρωπισμό τους και την ανθρωπιά τους. Αλλιώς παραμένουν εγκλωβισμένοι μέσα στο εγωκεντρικό και ατομικιστικό τους «κουκούλι».

Έχουμε συνειδητοποιήσει την αξία των συναισθημάτων;
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μάλλον έχουμε υποτιμήσει τελείως ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει και δεξιό ημισφαίριο που αναπτύσσεται μόνο από συναισθήματα και καθόλου από γνώσεις. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μόνο όταν οι συναισθηματικές εμπειρίες επαναλαμβάνονται συνεχώς ο εγκέφαλός μας τις μετατρέπει σε νευρωνικές αντιδράσεις οπλίζοντας τον άνθρωπο με τις δεξιότητες εκείνες που είναι αναγκαίες για να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα στη ζωή του. Αν αυτό το είχαμε συνειδητοποιήσει τότε ίσως να μην είχαμε σήμερα τόσους πολλούς ανθρώπους που χειρίζονται εντελώς άστοχα και λανθασμένα την προσωπική και την επαγγελματική τους ζωή ή ανθρώπους που είναι συναισθηματικά ανώριμοι αλλά και τόσους πολλούς ανθρώπους με ψυχολογικά προβλήματα. Τελικά ίσως να μην είναι τόσο παράδοξο το γεγονός ότι ανάμεσα σε αυτούς τους συναισθηματικά ανεπαρκείς ανθρώπους υπάρχουν πολλοί ευφυείς με υψηλό IQ.
Ίσως τα αδιέξοδα των ανθρώπων να ήταν πολύ λιγότερα αν είχαμε καλλιεργήσει το δεξιό εγκεφαλικό ημισφαίριο, ξέρετε αυτό που το λέμε αλλιώς και «καρδιά». Τότε το μόνο σίγουρο θα ήταν ότι θα επιλέγαμε να κάναμε πολλά περισσότερα πράγματα «με την καρδιά μας», παρά αναγκαστικά. Και αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι το μυστικό της ψυχικής πληρότητας και ισορροπίας.





Πηγή: www.ipaideia.gr